Barthel gezocht!

EEN KERK, EEN HUIS... Kijk, wat een aardige kerk, hier in Broek in Waterland 1) . Sint-Nicolaaskerk In graf nummer 242 is Nelletje Nannings Kok in 1754 begraven 2) ; haar komen we straks nog tegen. En wat een mooie huizen 3) . Hier op de Laan nummer 6 stond vroeger het oude huisnummer 84. We weten dit omdat de Historische Vereniging Oud Broek in Waterland in zijn Broeker Bijdragen van september 2000 dat uitvoerig heeft beschreven. En wel in de zogenaamde Personele Quotisatie 1742, een soort belasting op inkomen en vermogen. Op dit huisnummer woonde toen Claas Ploeger, een koopman met een geslaagde carrière en achterneef van de beroemde ledesetter Jacob Cornelis Ploeg uit Jisp.(Zie: http://barthelgezocht.blogspot.com/2020/07/de-leedsetters-van-jisp.html ). Claas viel in klasse 18 met een inkomen tussen ƒ 10.000 en ƒ 12.000 en moest ƒ 250 belasting betalen en voor zijn huis ƒ 7,10. Ook zien we dat hij “1 meyt, 1 paard en 1 wagen” had en natuurlijk een “Eijgen Huys” .

DE WÀT? Ja, je leest het goed: leedsetters, ook wel ledesetters genoemd. Chirurgijns (dokters) uit de achttiende eeuw, die botbreuken behandelden. En dat ging niet lichtzinnig, nee het ging soms faliekant mis. Waar komt dit verhaal nu weer vandaan? Dat wordt straks duidelijk. Doopboek Meester Cornelis Jacobs Ploegh 8 september 1624 VOOROUDERS Een belangrijk doel van dit blog is voorouders voor het voetlicht brengen die iets speciaals te vertellen hebben of iets bijzonders hebben meegemaakt. Min of meer droge opsommingen wil ik zo veel mogelijk vermijden. Nu ontkom ik er even niet aan anders wordt de plaats van de hoofdrolspelers in het verhaal niet duidelijk. Het klink theatraal: er is over de ledesetters toch écht een toneelstuk geschreven. 1) Het begint bij Adrianus (Arie) Groot - de opa van mijn vrouw -, zijn moeder Anna Roos en haar vader Jan Roos. Zijn vader heette ook Jan en was in tweede echt getrouwd met Anna Ploeger. En om die familie Ploeger (ook wel Ploeg of Pl

GRAFITTI OF GRAFFITI? Het fietspad vanaf de Hoge Rijndijk in Zoeterwoude-Rijndijk gaat via de spoorwegovergang ( “WACHT tot het rode licht gedoofd is. Er kan nog een trein komen” ) richting de Weipoort en duikt dan onder de N11. De meeste fietsers rijden met een flinke vaart de slecht verlichte tunnel door. Een enkeling blijft echter staan en kijkt eens om zich heen om de hier legaal aangebrachte graffiti te bekijken. Van tijd tot tijd spuiten de mensen van de gemeente Zoeterwoude de wanden weer “schoon” en dan begint alles weer opnieuw. Soms is dat jammer. Jammer is ook dat mensen elkaar het werk niet gunnen en creaties van anderen van hun tag voorzien. Soms is het niet veel zaaks, soms is het mooi. Oordeel zelf maar: Foto’s uit eigen werk. De kunstenaars van de werken zijn onbekend. Mochten er auteursrechten op rusten, dan verzoek ik de rechthebbende zich bij mij te melden.