Barthel gezocht!

BIJENKORVEN Het is 1745, we zitten op de top van een stuwwal - door gletsjers in vorige ijstijden opgestuwd zand - en hebben een mooi uitzicht over de stad Hardenberg. Vlak achter ons ligt de grens met Hannover, tegenwoordig Duitsland. Door de manshoge springbalsemientjes scharrelt een oud mannetje, die een rare pijp rookt en maar wat in het rond blaast. Ach, dat moet een imker zijn die de oogst aan honing van het voorjaar wil ophalen. De lezer zal zich afvragen of dit een introductiecursus bijen houden gaat worden, maar het zit zo. Dit is niet Hendrik! (Bron: Pixabay, Public domain) We staan in de tuin van het Erve Snijders, een hoeve in de buurschap Radewijk en het mannetje heet Hendrik Berentsen Snijders. Hij heeft zo-even de hele boerderij aan zijn pas getrouwde zoon Jan overgedragen op voorwaarde dat ze hem zullen onderhouden en verplegen in kost en kleren. En de andere kinderen krijgen elk ƒ 150 ter voldoening van hun ouderlijke erfportie. Hendrik behoudt nog een stuk zaai

Over de zoon Jan (190) van Jan heb ik al eerder uitgebreid gerapporteerd.  http://barthelgezocht.blogspot.com/2019/08/een-biografie-van-jan-jansen-hilverdink.html   Deze Jan treffen we dan wel aan in de Volkstellingen en Belastingregisters maar een bericht in “Rondom den Herdenbergh” van 2008 nummer 2 op pagina vier e.v. 1) wil ik de lezer niet onthouden. Eerst even zien waar we Jan in de familie Nieboer vinden: mijn moeders oma Jennigje Leusink had een opa Jan Hilverdink, die ook weer een opa Jan Hilverdink had, deze dus. EEN GESCHIL IN 1784 “Het gebied van de Erve Uilenkamp grenst onder andere aan dat van Geert Vrijling en deze zou tijdens afrasteringswerkzaamheden, het vredigen, zijn land ten onrechte iets hebben vergroot ten nadele van Uilenkamp. De oude vrediging zou zijn opgeschoven, waardoor de - gemeenschappelijke - weg te smal is geworden. Het is een moeizaam onderzoek: de percelen zijn nog niet vastgesteld door een kadaster en de getuigen uit de buurtschap, Willem Heu

VEUREN We rijden met een boerenwagen (in plaatselijk dialect: veuren 1) ) en we willen de Overijsselse Vecht oversteken. Daarom hebben we twee paarden voor de kar gespannen om de overkant te bereiken om met wat schapen over het Stoetenhoekje 2) de wasplaats in de rivier te bereiken. ’t Is mooi lenteweer en de golfjes van de stroom kabbelen rustig voort, spiegelend in het zonnelicht. Maar plotseling worden de paarden door de spiegeling verblind en verzetten geen poot, pardon geen been meer. Na talloze pogingen moet de veerboot er aan te pas komen om de boel aan de gang te krijgen. STOETEN HOEKJE Het is 15 juli 1767 en de dauw hangt nog over het veld vanwege een koude en natte noordwesten wind, mooi weer om een erfenis te verdelen. En dat klopt ook wel een beetje want we zitten hier met elf partijen aan de tafel, waaronder erfgenamen maar ook Goeds Heeren, zeg maar herenboeren, die de Rhesermarsch – een gezamenlijk door de jaren verkregen boereneigendom – willen gaan verdelen. En o