Doorgaan naar hoofdcontent

Jan Jansen Hilverdink (380) 1723-1775

Over de zoon Jan (190) van Jan heb ik al eerder uitgebreid gerapporteerd. http://barthelgezocht.blogspot.com/2019/08/een-biografie-van-jan-jansen-hilverdink.html  Deze Jan treffen we dan wel aan in de Volkstellingen en Belastingregisters maar een bericht in “Rondom den Herdenbergh” van 2008 nummer 2 op pagina vier e.v. 1) wil ik de lezer niet onthouden.

Eerst even zien waar we Jan in de familie Nieboer vinden: mijn moeders oma Jennigje Leusink had een opa Jan Hilverdink, die ook weer een opa Jan Hilverdink had, deze dus.

EEN GESCHIL IN 1784
“Het gebied van de Erve Uilenkamp grenst onder andere aan dat van Geert Vrijling en deze zou tijdens afrasteringswerkzaamheden, het vredigen, zijn land ten onrechte iets hebben vergroot ten nadele van Uilenkamp. De oude vrediging zou zijn opgeschoven, waardoor de - gemeenschappelijke - weg te smal is geworden. Het is een moeizaam onderzoek: de percelen zijn nog niet vastgesteld door een kadaster en de getuigen uit de buurtschap, Willem Heuver, Jan Hilverdink en Jan Timmerman, zijn erg terughoudend en voorzichtig met het doen van stellige verklaringen.
"Weeten getuigen almede niet seer wel dat Geert Vrielink den gemelden huisweg van den producent van tijd tot tijd door 't opmaken van vredinge gaet benaeuwen of enger maken? Hierop verklaart W. Heuver dat na sijn aan-sien Geert Vrielink die vreedinge een soode breete agter de oude wal voor een gedeelte heeft heen geset en dat hij niet weet dat Vrielink dat van tijt tot tijt sou gedaan hebben, en dat dat setten van die sooden wel een jaer 2 a drie geleeden is."
Om percelen te begrenzen werd vaak gebruik gemaakt van palen en stenen. Het bezwaar was natuurlijk dat deze door kwaadwillende lieden gemakkelijk konden worden verplaatst, terwijl bewijsvoering erg moeilijk was. De burenruzie was blijkbaar hoog opgelopen: over en weer had men elkaars gewassen vernield. Het verschil van mening was bijna van wiskundige aard: liep de meest logische verbinding tussen twee punten niet in een rechte lijn? De getuigen zijn hiervan, op historische gronden, niet geheel zeker.

JAN WEET VAN NIETS…
"En dat de scheidvooren tusschen gemelde Leuvelinkkamp en 't land van Geert Vrielink daernaast liggende, van gemelden scheidsteen tot op den gemelden scheidpaal altoos genoegsaem regt uitgeloopen heeft? Hierop verklaart W. Heuver niet te weeten of die voor regt geloopen heeft van de steen op de paal. Jan Hilverdink verklaart dat hij niet weet of die scheijt van de steen tot op de paal altoos regt uijtgelopen heeft. Jan Timmerman verklaart dat hem dat niet bekent is. Er wordt zelfs nog een derde kwestie aangeroerd. In een brede sloot ligt een grote steen, voor een deel in de bodem. Volgens Vrijling is deze steen een zogenaamde scheidsteen die de perceelgrens aangeeft. Anderen trekken dat in twijfel. Opmerkelijk is dat de getuigen zich verstoppen in onwetendheid en geen uitsluitsel (willen) geven, of durven te geven. Maar als Vrijling het zegt, dan zal het wel zo zijn: hij is hier geboren en getogen, dus hij kan het weten. Waervoor sien getuigen den gemelden steen aan? Is 't een scheidsteen, ofwaertoe dient die steen na getuigens gedagten? Hierop verklaart W. Heuver niet te kunnen verklaren dat het een scheijtsteen is of waartoe deselve sou dienen, also hij hem nooijt eerder gekent heeft als nu. Jan Hilverdink verklaart niet te weeten of het een scheitsteen is, also hij die te voren niet gekent heeft, en ook niet van gehoord heeft. Jan Timmerman verklaart dat hij niet kan seggen of het een scheijtsteen is, nademaal hij van die steen te vooren niet gehoort ofgesien heeft"

… EN DOET OF ZIJN NEUS BLOEDT
"(...)Hierop verklaart Willem Heuver dat Geert Vrielink op het erve Vrielink geboren is, en dat deselve na gedagten om de veertig jaer oud is. Jan Hilverdink verklaart dat Geert Vrielink daarop geboren is, en aan de vijftig jaar oud is. Jan Timmerman verklaart dat Vrielink daarop geboren is, en sijn voorouders daar van ouder tot ouder op gewoont hebben."
Helaas ontbreekt het Salomonsoordeel van de rechter."

1) Met toestemming van de Historische Vereniging Hardenberg d.d. 12 maart 2018

Reacties

  1. He, je bent nu toch wel heel nieuwsgierig hoe dit is afgelopen....!
    Prachtig ook, het oud Nederlandse schrift...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da