Doorgaan naar hoofdcontent

Het Loewen Denkmal in Luzern



Onlangs trof ik in het oude familiefotoalbum van mijn ouders zwart-witfoto’s aan van een botenhuis in het Vierwoudsteden-
meer in Zwitserland, dat tot mijn verrassing eveneens door mijzelf in 2007 is gefotografeerd. Nieuwsgierig geworden bladerde ik verder door de serie uit die omgeving en vond een afbeelding van een gedenkteken in de vorm van een leeuw, uitgehouwen in steen. In de rots waren letters uitgebeiteld in het Latijn en omdat ik die taal niet machtig ben heeft een lerares één en ander vertaald. Bij het googlen van de eerste zin – Helvetiorum Fidei ac virtuti – stuitte ik al dadelijk op het Loewendenkmal in Luzern, Zwitserland.


Het opschrift luidt als volgt:

HELVETIORUM FIDEI AC VIRTUTI
[Aan de trouw en moed van de Zwitsers]

DIE X AUGUSTI II ET III SEPTEMBRIS MDCCXCII
[Op 10 augustus 2 en 3 september 1792]

HAEC SUNT NOMINA EORUM QUI NE SACRAMENTI FIDEM FALLERENT
[dit zijn de namen van hen die, opdat ze niet de trouw van het sacrament schonden]

FORTISSIME PUGNANTES CECIDERUNT --- SOLERTI AMICORUM CURA CLADI SUPERFUERUNT
[dapper strijdend zijn gevallen]---[door de vindingrijke zorg van hun vrienden overleefden de nederlaag]

DUCES XXVI--- DUCES XVI
[26 officieren]--- [16 officieren]
[namen]--- [namen]

MILITES CIRCITER DCCLX--- MILITES CIRCITER CCCL
[ongeveer 760 soldaten]--- [ongeveer 350 soldaten]

HUIUS REI GESTAE CIVES AERE COLLATO PERRENNE MONUMENTUM POSUERE
[Ter nagedachtenis aan deze krijgsdaad hebben de burgers dit duurzaam monument opgericht, nadat ze geld hadden ingezameld]


Het gedenkteken ontstond op initiatief van de officier Carl Pfyffer von Altishofen, die op vakantie in Luzern was en begon in 1818 met de inzameling van de benodigde gelden. Lukas Ahorn uit Konstanz heeft het ontwerp van de Deense beeldhouwer Bertel Thorvaldsen uit de voormalige zandsteenmijn uitgehakt.
Het monument herinnert in de vorm van een allegorie van een stervende leeuw aan de gevallen soldaten van de Zwitserse Garde bij de bestorming van de Tuilerieën in Parijs in 1792.
Destijds waren zo’n 1.100 soldaten van de garde in Parijs om als lijfwacht voor Lodewijk XVI te dienen. Deze was op 6 oktober 1789 gedwongen met zijn familie van Versailles naar het palies aan de Tuilerieën te verhuizen. In juni 1791 heeft hij geprobeerd naar het buitenland te vluchten en in augustus 1792 bestormde de Parijse bevolking het paleis. Maar de Koninklijke familie wachtte dit niet af en vluchtte naar de manege van de parlementsgebouwen en de Zwitserse Garde verdedigde dit laatste bolwerk waarbij 760 soldaten de dood vonden. Lodewijk en zijn vrouw overleefden de gebeurtenissen later ook niet: ze werden immers in 1793 een kopje kleiner gemaakt.
Bron: Wikipedia

Reacties

  1. löwendenkmal
    dag mijnheer barthel,
    een houten versie hangt bij mij aan de muur !
    dank voor vertaling. ik weet nu iets meer voor wat betreft de afbeelding en tekst, niet hoe wijlen mijn vader het heeft verkregen ! Als u een foto wenst voldoe ik gaarne aan dat verzoek.
    met vr groet s.l. adema wijk bij duurstede
    siardi.adema@gmail.com

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da