Doorgaan naar hoofdcontent

Familysearch en Hendrik Mulder (228) 1758-1829

FAMILYSEARCH
Op dit blog valt heel vaak de term Familysearch, een instituut dat een El Dorado is voor amateurgenealogen. Het fenomeen is gesticht door de Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, de Mormonenkerk. Zij verrichten genealogisch onderzoek om opgespoorde voorouders postuum te kunnen dopen en een groot deel van hun vondsten zijn openbaar: www.familysearch.org
En zo vond ik één dezer dagen de doop van Joan Henrich Möller, die we hier kennen als Hendrik Mulder. 1) En dat “hier” is als volgt: Wilhelmus Cornelis Rijntjes, de opa van mijn vrouw >>> Betje Mulder, zijn oma van vaders kant >>> en dan eerder genoemde Hendrik Mulder, haar grootvader van vaders zijde.

EEN ONGELUK BIJ HET HUIS TE VLEUTEN

Huize te Vleuten door J. de Beijer 1740 atlas Coenen van 's Gravesloot via Utrechts Archief (Publiek domein)

Huis te Vleuten was een middeleeuwse woontoren met de status van ridderhofstad in het Utrechtse wijkdeel Vleuten. In de periode voor Huis te Vleuten was vermoedelijk reeds sprake van een voorloper van het kasteelcomplex. Huis te Vleuten is waarschijnlijk gebouwd in het tweede kwart van de veertiende eeuw. Het grondplan was nagenoeg vierkant en de toren kende muren van anderhalve meter dikte. De woontoren was destijds voorzien van een grachtencomplex met een ophaalbrug. 2) En op 21 december 1809 is daar in het water Elisabeth de Groot verongelukt, de vrouw van Hendrik Mulder. Voor het openen van het graf moest voor de begrafenis van Elisabeth vier stuivers worden betaald. Voor het luiden betaalden de erven twaalf stuivers, voor de baar zes en voor het kleed twee gulden, tezamen dus twee gulden en 18 stuivers. 3) Dat men een graf bezat is wel duidelijk maar ook het betalen voor de ceremonie van de begrafenis duidt op enige welstand.

NOTARIS VAN DAM
Groot was die welstand niet. Ten overstaan van notaris H. van Dam werd een akte opgemaakt waarin werd afgesproken dat - gezien de geringe omvang van de boedel - na het overlijden van Elisabeth, Hendrik niets met de kinderen hoefde te delen. Hij wilde namelijk hertrouwen met Maria Hergraven want er moest op de kinderen worden gepast. Wel moest hij zorgen voor de opvoeding en de voeding van de vijf onmondige (minderjarige) kinderen en op hun trouwdag elk één gulden en vier stuivers uitbetalen. Zwager Dirk de Groot treedt op als voogd voor de kinders (Gerrit Mulder als toeziend voogd) en beiden ondertekenen de akte van uitkoop met een kruisje: ze konden niet schrijven. 4)

Ondertekening van de akte

LIMBUS PUERORUM
Dat is het deel van het voorgeborchte, waar de permanente toestand heerst van de ongedoopten die als klein kind stierven zonder persoonlijke zonden te hebben gepleegd, maar ook zonder door het doopsel bevrijd te zijn van de erfzonde. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw neemt aanhang van deze theologische stelling in de katholieke kerk af. 2) Het was dus zeker in de achttiende eeuw zaak om de kinderen dadelijk na de geboorte te laten dopen. En zo werd één dag na het huwelijk van Hendrik en Elisabeth hun eerste kind Hendrik ten doop gehouden. 5) Ze kenden elkaar dus al een poosje.

Bronnen:
1) German Births and Baptisms 1558-1898 via Familysearch https://www.familysearch.org/search/record/results?givenname=joan%20henrich&surname=moller&birth_place=bork&birth_year_from=1757&birth_year_to=1757&record_country=Germany&count=20&offset=0
2) Wikipedia
3) Begraafboek kosten Nederduits Gereformeerde Kerk Vleuten 1777-1827 via Familysearch image 79
4) Uitkoop uit de boedel ter voldoedning moederlijk erfdeel 1 juni 1810 Notaris H. van Dam Toegangsnummer 34-4 Notarissen in de Stad Utrecht 1560-1905 inventarisnummer U269c011
5) Doopboek Rooms Katholiek Vleuten toegangsnummer inventarisnummer 601 pagina 77 via Utrechts Archief

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!