Doorgaan naar hoofdcontent

Familysearch en Hendrik Mulder (228) 1758-1829

FAMILYSEARCH
Op dit blog valt heel vaak de term Familysearch, een instituut dat een El Dorado is voor amateurgenealogen. Het fenomeen is gesticht door de Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, de Mormonenkerk. Zij verrichten genealogisch onderzoek om opgespoorde voorouders postuum te kunnen dopen en een groot deel van hun vondsten zijn openbaar: www.familysearch.org
En zo vond ik één dezer dagen de doop van Joan Henrich Möller, die we hier kennen als Hendrik Mulder. 1) En dat “hier” is als volgt: Wilhelmus Cornelis Rijntjes, de opa van mijn vrouw >>> Betje Mulder, zijn oma van vaders kant >>> en dan eerder genoemde Hendrik Mulder, haar grootvader van vaders zijde.

EEN ONGELUK BIJ HET HUIS TE VLEUTEN

Huize te Vleuten door J. de Beijer 1740 atlas Coenen van 's Gravesloot via Utrechts Archief (Publiek domein)

Huis te Vleuten was een middeleeuwse woontoren met de status van ridderhofstad in het Utrechtse wijkdeel Vleuten. In de periode voor Huis te Vleuten was vermoedelijk reeds sprake van een voorloper van het kasteelcomplex. Huis te Vleuten is waarschijnlijk gebouwd in het tweede kwart van de veertiende eeuw. Het grondplan was nagenoeg vierkant en de toren kende muren van anderhalve meter dikte. De woontoren was destijds voorzien van een grachtencomplex met een ophaalbrug. 2) En op 21 december 1809 is daar in het water Elisabeth de Groot verongelukt, de vrouw van Hendrik Mulder. Voor het openen van het graf moest voor de begrafenis van Elisabeth vier stuivers worden betaald. Voor het luiden betaalden de erven twaalf stuivers, voor de baar zes en voor het kleed twee gulden, tezamen dus twee gulden en 18 stuivers. 3) Dat men een graf bezat is wel duidelijk maar ook het betalen voor de ceremonie van de begrafenis duidt op enige welstand.

NOTARIS VAN DAM
Groot was die welstand niet. Ten overstaan van notaris H. van Dam werd een akte opgemaakt waarin werd afgesproken dat - gezien de geringe omvang van de boedel - na het overlijden van Elisabeth, Hendrik niets met de kinderen hoefde te delen. Hij wilde namelijk hertrouwen met Maria Hergraven want er moest op de kinderen worden gepast. Wel moest hij zorgen voor de opvoeding en de voeding van de vijf onmondige (minderjarige) kinderen en op hun trouwdag elk één gulden en vier stuivers uitbetalen. Zwager Dirk de Groot treedt op als voogd voor de kinders (Gerrit Mulder als toeziend voogd) en beiden ondertekenen de akte van uitkoop met een kruisje: ze konden niet schrijven. 4)

Ondertekening van de akte

LIMBUS PUERORUM
Dat is het deel van het voorgeborchte, waar de permanente toestand heerst van de ongedoopten die als klein kind stierven zonder persoonlijke zonden te hebben gepleegd, maar ook zonder door het doopsel bevrijd te zijn van de erfzonde. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw neemt aanhang van deze theologische stelling in de katholieke kerk af. 2) Het was dus zeker in de achttiende eeuw zaak om de kinderen dadelijk na de geboorte te laten dopen. En zo werd één dag na het huwelijk van Hendrik en Elisabeth hun eerste kind Hendrik ten doop gehouden. 5) Ze kenden elkaar dus al een poosje.

Bronnen:
1) German Births and Baptisms 1558-1898 via Familysearch https://www.familysearch.org/search/record/results?givenname=joan%20henrich&surname=moller&birth_place=bork&birth_year_from=1757&birth_year_to=1757&record_country=Germany&count=20&offset=0
2) Wikipedia
3) Begraafboek kosten Nederduits Gereformeerde Kerk Vleuten 1777-1827 via Familysearch image 79
4) Uitkoop uit de boedel ter voldoedning moederlijk erfdeel 1 juni 1810 Notaris H. van Dam Toegangsnummer 34-4 Notarissen in de Stad Utrecht 1560-1905 inventarisnummer U269c011
5) Doopboek Rooms Katholiek Vleuten toegangsnummer inventarisnummer 601 pagina 77 via Utrechts Archief

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da