Doorgaan naar hoofdcontent

H O N D E R D ! (en nog eens de Heussensstraat)



Ben niet zo’n vierder. Enfin, hier ben ik toch wel een beetje trots op: de honderdste post op mijn blog. Misschien moet ik iedereen van wie ik het e-mailadres ken een bericht sturen: goed voor het aantal pageviews. 😁 Nee, ik krijg er geen geld voor, al suggereert het plaatje hierboven iets anders...

HEUSSENSSTRAAT IN HAARLEM
Dit is de Heussensstraat, zoals die er uitzag in 1947. Onder de rode pijl zie je nummer 32, het huis waar ik geboren ben en waar ik tot mijn 24ste heb gewoond.

Bron: Foto Cees de Boer Noord Hollands Archief  NL-HlmNHA_1478_5564 (click to enlarge)

De bomen zijn nog klein vanwege de naweeën van de tweede wereldoorlog en op de grasvelden staan bordjes: “vrij gazon, balspel verboden”. Als je goed kijkt zie je dat er maar twee auto’s in de straat staan geparkeerd. Als wij balspel wilden gaan spelen – dat is natuurlijk later, want ik ben van 1947 – vroegen we of de eigenaren van de auto’s verderop wilden parkeren. En dat deden ze zonder mokken.
In het midden van de foto loopt een zwart pad schuin af naar de vijver. Pietertje Vroom van nummer 46 vond het stoer om met zijn fietsje van dat pad naar beneden te roetsjen en dan vlak voor de vijver naar links of rechts af te slaan. Op een keer lukte dat niet en ging hij te water, vlak voor een bordje “verboden te vissen”. “Ik heb de bullebak niet gezien”, zei hij na enkele keren kopje onder duikelen. Die bullebak zat volgens zijn ouders in het water van de vijver.
Er is nog geen elektrische verlichting in de straat; dat gebeurde toen door lantaarnpalen met gasverlichting. Ze werden weliswaar op afstand aangestoken maar van tijd tot tijd moesten de “sokjes” van de branders worden vernieuwd. De mannen van de gemeente zetten dan een ladder tegen de lantaarnpaal – vandaar dat dwarsstukje bovenin om de ladder te borgen. En wij, de kinderen stonden onderaan te wachten om de oude sokjes en de doosjes op te vangen. Het nut daarvan is me ontgaan. Overigens, als het flink stormde, dan gebeurde het wel eens dat de hele straat is duisternis werd gedompeld. De wind blies de branders uit.

Reacties

  1. Gefeliciteerd met de 100e! Goed gedaan, jochie ;-)

    Mooi verhaal en mooie foto. Leuk om te zien en te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige foto. En als ik me niet vergis is één van mijn broertjes hetzelfde overkomen als Pietertje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zie idd unknow staan, dacht dat ik gereageerd had als Renate...Wie zou het zijn? Maurice of Steven? Ik denk de laatste. Die had dat soort dingen wel vaker

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Misschien is het ze allebei wel overkomen. ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hello Om Cees, This is Your great niece, Alida. Ina's grand daughter. I was talking to my oma today, after I had stumbled on your blog through a Lady in the the Netherlands who is helping me with my Dutch family research. I knew very little about your father, and had been looking for more info. My oma had told me stories about the war, but never in true detail, perhaps because I was to young. Now that I am adult and I am doing the research for myself, I wanted to know all I could about him. I have always been facinated by the World War 1 and 2 history, and I have always known my whole life, that he served in the Resistance. I always viewed him as a hero, and every rememberance day, and in May for the Liberation, I remember him, and the rest of my families who endured the hardships of war. I am thrilled to have found your blogs, and I am even more thrilled to read about our family history. I am so very interested in finding out all the information I can.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hello there, Alida. Thank you for visiting my blog. The best thing to do is clicking these four postlinks to find the complete story of Johannes Jacobus Barthel, my father:

      http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/07/de-biografie-van-mijn-vader-johannes.html (part 1)

      http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes.html (part 2)

      http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html (part 3)

      http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_75.html (part 4)

      Use the button “Google translate” to find your own language allthough Google finds “funny” translations and some words are not translatable, you will have to deal with it or find the sentence in the context.

      This link https://virtualtour.corrietenboom.com/ will lead you to a virtual tour of the Corry ten Boom museum, during WOII a watch shop and hiding place for Jews and people of the Resistance, where my father brought coupon cards for food for those people. Yoy can read about is on my blog. The life of Corry ten Boom has been wroten in a book, The Hiding Place. I think you can find it in Ina’s bookcase.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da