Doorgaan naar hoofdcontent

De timmerwinkel van Albertus de Bree

Weet je nog, lezer dat ik in deze post http://barthelgezocht.blogspot.com/2021/05/albertus-de-bree-1871-1915-koopt-water.html vertelde dat de timmerwinkel van Albertus de Bree (1871-1915) niet meer bestaat? 

En dat je je standpunten telkens weer moet aanpassen omdat er nieuwe gegevens bekend zijn geworden? 

Welnu: het pand bestaat nog wèl! 

Hieronder een afbeelding uit Google Streetview van nu en daaronder weer de oude foto 1) uit de genoemde post. 




De gelijkenis is treffend; kijk maar naar de sierstenen in de gevel. Alleen de raampartijen en de voordeur zijn veranderd. Het pand verkeert helaas in slechte staat van onderhoud. 
 
Hoe ik erachter gekomen ben? 
 
In een notariële akte van 17 januari 1832 2) koopt de opa van Albertus, ook een Albertus de Bree (zie http://barthelgezocht.blogspot.com/2021/06/oh-alberta.html) de timmerwinkel. In deze akte staat de naam van de verkopende partij, de weduwe van ene Arie Blom. 
 
De notaris geeft aan, dat het kadastraal nummer van de winkel A43 is. En via de website van het Historisch en Geografisch Informatiesysteem heb ik na enig zoeken gevonden waar het pand ongeveer moest staan.
 
De timmerwinkel; nu Dorpsstraat 107, Broek op Langedijk (Google Maps)


 
Tot mijn verrassing staan daar de geografische coördinaten 52.67904,4.80750 vermeld, die ingevuld bij Google Maps de exacte locatie opleveren op de kaart. 
 
Probeer het zelf met behulp van Google Maps ook eens. 
En dat wil ik even met jullie delen.
 
Bronnen:
1) Website van Oneindig Noordholland
2) Notarieel Archief Alkmaar Notaris Moraaz 1824-1863 aktenummer 11 van 17 januari 1832 via de website van het Regionaal Archief Alkmaar image 21 en verder

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da