Doorgaan naar hoofdcontent

’t is haast getrouwt, dat lange rouwt”.

LEENDERT PIETERSZOON STORM (78) 1)

Bron: Pixabay (public domain)

In zeventiende-eeuws Amsterdam hangt boven de kamer van de kerkelijke consistorie de spreuk ‘’t is haast getrouwt, dat lange rouwt”. De Nederlandse bevolking lijkt deze wijze raad keurig te volgen. Ze trouwt laat, mannen in de zeventiende eeuw zo rond het 28-ste levensjaar; vrouwen rond hun 25-ste. Tot het midden van de negentiende eeuw zou dit zo blijven. Jonge mensen moeten dus lang wachten op een huwelijk. 2)
Leendert maakt daar een potje van: als hij 27 is trouwt hij met Pietenella Vellekoop uit Naaldwijk die dan al 43 jaar oud is en een huwelijk met zeven kinderen achter haar heeft liggen! Geen wonder dat er geen kinders meer verschijnen. Dat weerhoudt hem niet om later een verhouding aan te gaan met Dirkje Klaasdochter Alenburg uit Ter Heijde, een stuk jongere meid, die hem kinderen schenkt. Aktes van scheiding met Pietenella zijn nergens te vinden en het is een klein wonder hoe Leendert S. zich weet te onttrekken aan de misdaad van bigamie. Hoewel, de samenleving met Dirkje is nimmer bezegeld met een gang naar kerk, noch raadhuis. Wel vinden we het stel in het Bevolkingsregister 1820-1840 van Monster ingeschreven op folio 272, waar ze in Wijk B huisnummer 2 wonen. Om de chaos compleet te maken baart Dirkje in 1826 nog een zoontje van een onbekende vader, dat “gewoon” door onze Leendert wordt erkend! 3) Dat laatste geldt overigens ook voor de andere twee kinders. Het lijkt wel een commune, daar in Ter Heijde. L. is tuinier en ook in die dagen wist men wel hoe hallucinerende gewassen moesten worden verbouwd.

Bevolkingsregister Monster 1820-1840

Bronnen:
1) Leendert vinden we hier: Cornelia Weijers (dat is mijn vaders moeder) >>> Johannes Jacobus Weijers >>> zijn vrouw Dirkje Storm >>> haar vader Corstiaan Storm >>> diens vrouw Leentje Storm en dan haar vader Leendert
2) https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/5795/liefde-en-huwelijk-in-nederland.html
3) Bevolkingsregister Monster 1820-1840 folio 272 via Family Search image 278 en Burgerlijke Stand Geboorten Monster aktenummer 38

Reacties

  1. Haha, leuk stuk.
    Er schijnt niets te zijn 'geleerd' lijkt wel!
    Bedankt voor al deze interessant informatie uit deze toch zeer interessante familie.
    Liefs Gesiena

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da