Doorgaan naar hoofdcontent

10.000 !

IMMETJES
Kijk, dit zijn “overgrootouders Struijf, vader ca 75 moeder ca 74 Haringhuizen” (dat ligt bij Barsingerhorn, in de kop van Noord-Holland, CB), aldus de tekst op de achterkant van de foto, in naar het lijkt een meisjeshandschrift.



De foto is naar mij gemaild door mijn neef Jaap Nieboer uit Antwerpen, die bij het opruimen het plaatje vond. “Misschien kan jij er iets mee doen” schrijft hij. In Aldfaer, mijn genealogisch computerprogramma vind ik Immetje Struijf, moeder van mijn tante Annie - Jaaps moeder - naar wie zijn zus Immy is vernoemd. En dan gaan als amateurgenealoog je handen natuurlijk meteen jeuken en vind ik de ouders van Immetje. Even wachten, eerst de zaken op een rijtje zetten:

  • Immy Nieboer, mijn nicht, de zus van Jaap
  • Hun moeder Anna Spaans, mijn tante Annie
  • Haar moeder Immetje Struijf, de oma van Immy
  • Jan Struijf en Maartje Roodjes, overgrootouders van Immy: schreef zij de tekst op de achterkant van de foto? Ik denk het wel.

In ieder geval zijn het Jan en Maartje, die we hier zien want aan de hand van de geboortedata, die in de archieven zijn te vinden is alleen bij hen een verschil in leeftijd van een jaar te vinden. En de foto is voor 1931 gemaakt want in dat jaar is Maartje overleden. 1)

JAN PAKT DE 10.000!
Jan en Maartje waren waarschijnlijk eenvoudige mensen: in de registers van de Burgerlijke Stand wordt hun beroep aangeduid als arbeider of werkmeid en ook hun ouders Pieter Struif en Jannetje Grin hadden dezelfde status. De ouders van deze Pieter zijn Jan Struijf en Jans tweede vrouw Antje Buij uit het Noord-Hollandse Zijpe. De families Struijf en Schravesant (Geertje Schravesant was de eerste vrouw van Jan) stonden bekend als de belangrijkste en vermogendste van de Doopsgezinde gemeente Zuid-Zijpe. 2a) En laat Jan nu ook nog de tienduizendste persoon zijn in mijn computerbestand. Wat een toeval!

MENNONIETENBUURT
Uit diverse aktes van de Burgerlijke Stand kunnen we opmaken waar Jan heeft gewoond, namelijk in de zogenaamde Mennonietenbuurt in Zijpe. Het gezin van Jan maakte deel uit van de Doopsgezinde gemeente, ook wel Mennonieten genaamd en veel van zijn kinderen zien we dan ook terug in de geboorteregisters van deze gemeente. Dankzij de gegevens uit het kadaster 2) en een artikel uit Zijper Historische Bladen 1996 nummer 3 2a) weten we het precieze adres: Belkmerweg 27, Burgervlotbrug en zo ziet de boerderij er nu uit:

Bron: Streetview

Op de kaart van het kadaster zag het er zo uit:



En op een kaart van topotijdreis.nl uit 1874 ongeveer hier:



Grofweg berekend was de oppervlakte van de landerijen ruim dertig hectaren. Tegenwoordig ligt de boerderij tussen de bloembollenvelen.

HEEMRAAD EN HOOFDINGELAND VAN DE ZIJPE EN HAZEPOLDER
Vroeger was de heemraad het college van raadslieden dat de dijkgraaf adviseerde. Een heemraad wordt door het algemeen bestuur van een waterschap gekozen in het dagelijks bestuur van een waterschap. Een ingeland is iemand die eigendommen heeft in een waterschap en als je lid was van het algemeen bestuur over het waterschap was je een hoofdingeland. 4) Dat Jan zowel heemraad als hoofdingeland is geweest zal in dit kader niemand verbazen. En zelfs de politiek schuwde hij niet als lid van de gemeenteraad, 5) kortom hij was een hele Piet. Wat Jan naliet was niet mis: op 23 december 1830, een halfjaar na zijn overlijden was de opbrengst van het onroerend goed ca ƒ 12.500, een aardig bedrag voor die tijd. 6)



Bronnen:
1) Burgerlijke Stand Overlijden Barsingerhorn aktenummer 14
2a) Zijper Historische Bladen nummer 4 van 2007 bladzijde 19
2) Kadastrale kaart 1811-1832: oorspronkelijke aanwijzende tafel Zijpe, Noord Holland, sectie G, blad 011 (OAT07148G011)
3) Werkgroep boerderijnamen van de Historische Vereniging “De Zijpe”
4) Wikipedia
5) Overlijdensadvertentie Opregte Haarlemsche Courant 8 juli 1830 via Delpher.nl
6) Notarieel Archief Zijpe 75.3.006 registraienummer 6560 aktenummer 905 notaris C. Siemers 1815-1843

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da