Doorgaan naar hoofdcontent

10.000 !

IMMETJES
Kijk, dit zijn “overgrootouders Struijf, vader ca 75 moeder ca 74 Haringhuizen” (dat ligt bij Barsingerhorn, in de kop van Noord-Holland, CB), aldus de tekst op de achterkant van de foto, in naar het lijkt een meisjeshandschrift.



De foto is naar mij gemaild door mijn neef Jaap Nieboer uit Antwerpen, die bij het opruimen het plaatje vond. “Misschien kan jij er iets mee doen” schrijft hij. In Aldfaer, mijn genealogisch computerprogramma vind ik Immetje Struijf, moeder van mijn tante Annie - Jaaps moeder - naar wie zijn zus Immy is vernoemd. En dan gaan als amateurgenealoog je handen natuurlijk meteen jeuken en vind ik de ouders van Immetje. Even wachten, eerst de zaken op een rijtje zetten:

  • Immy Nieboer, mijn nicht, de zus van Jaap
  • Hun moeder Anna Spaans, mijn tante Annie
  • Haar moeder Immetje Struijf, de oma van Immy
  • Jan Struijf en Maartje Roodjes, overgrootouders van Immy: schreef zij de tekst op de achterkant van de foto? Ik denk het wel.

In ieder geval zijn het Jan en Maartje, die we hier zien want aan de hand van de geboortedata, die in de archieven zijn te vinden is alleen bij hen een verschil in leeftijd van een jaar te vinden. En de foto is voor 1931 gemaakt want in dat jaar is Maartje overleden. 1)

JAN PAKT DE 10.000!
Jan en Maartje waren waarschijnlijk eenvoudige mensen: in de registers van de Burgerlijke Stand wordt hun beroep aangeduid als arbeider of werkmeid en ook hun ouders Pieter Struif en Jannetje Grin hadden dezelfde status. De ouders van deze Pieter zijn Jan Struijf en Jans tweede vrouw Antje Buij uit het Noord-Hollandse Zijpe. De families Struijf en Schravesant (Geertje Schravesant was de eerste vrouw van Jan) stonden bekend als de belangrijkste en vermogendste van de Doopsgezinde gemeente Zuid-Zijpe. 2a) En laat Jan nu ook nog de tienduizendste persoon zijn in mijn computerbestand. Wat een toeval!

MENNONIETENBUURT
Uit diverse aktes van de Burgerlijke Stand kunnen we opmaken waar Jan heeft gewoond, namelijk in de zogenaamde Mennonietenbuurt in Zijpe. Het gezin van Jan maakte deel uit van de Doopsgezinde gemeente, ook wel Mennonieten genaamd en veel van zijn kinderen zien we dan ook terug in de geboorteregisters van deze gemeente. Dankzij de gegevens uit het kadaster 2) en een artikel uit Zijper Historische Bladen 1996 nummer 3 2a) weten we het precieze adres: Belkmerweg 27, Burgervlotbrug en zo ziet de boerderij er nu uit:

Bron: Streetview

Op de kaart van het kadaster zag het er zo uit:



En op een kaart van topotijdreis.nl uit 1874 ongeveer hier:



Grofweg berekend was de oppervlakte van de landerijen ruim dertig hectaren. Tegenwoordig ligt de boerderij tussen de bloembollenvelen.

HEEMRAAD EN HOOFDINGELAND VAN DE ZIJPE EN HAZEPOLDER
Vroeger was de heemraad het college van raadslieden dat de dijkgraaf adviseerde. Een heemraad wordt door het algemeen bestuur van een waterschap gekozen in het dagelijks bestuur van een waterschap. Een ingeland is iemand die eigendommen heeft in een waterschap en als je lid was van het algemeen bestuur over het waterschap was je een hoofdingeland. 4) Dat Jan zowel heemraad als hoofdingeland is geweest zal in dit kader niemand verbazen. En zelfs de politiek schuwde hij niet als lid van de gemeenteraad, 5) kortom hij was een hele Piet. Wat Jan naliet was niet mis: op 23 december 1830, een halfjaar na zijn overlijden was de opbrengst van het onroerend goed ca ƒ 12.500, een aardig bedrag voor die tijd. 6)



Bronnen:
1) Burgerlijke Stand Overlijden Barsingerhorn aktenummer 14
2a) Zijper Historische Bladen nummer 4 van 2007 bladzijde 19
2) Kadastrale kaart 1811-1832: oorspronkelijke aanwijzende tafel Zijpe, Noord Holland, sectie G, blad 011 (OAT07148G011)
3) Werkgroep boerderijnamen van de Historische Vereniging “De Zijpe”
4) Wikipedia
5) Overlijdensadvertentie Opregte Haarlemsche Courant 8 juli 1830 via Delpher.nl
6) Notarieel Archief Zijpe 75.3.006 registraienummer 6560 aktenummer 905 notaris C. Siemers 1815-1843

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!