Doorgaan naar hoofdcontent

Johannes Schrotenboer (1805-1872) zoekt het verderop

PILGRIM FATHERS
Deze zomer hebben wij in Leiden de International Leiden Mayflower 400 Conference vanwege de Pilgrim Fathers, die 400 jaar geleden de stad verlieten en naar Amerika vertrokken vanwege godsdienstachtervolging in Engeland, hun land van oorsprong. Maar ja, corona...

Pilgrim Fathers Rijksmuseum RP-P-1905-2755 naar Geo Schwartze (Publiek domein)

DERTIEN
Even een stukje kerkgeschiedenis. Na het vertrek van Napoleon werd de naam van Nederduits Gereformeerde Kerk veranderd in de Nederlands Hervormde Kerk met – kort door de bocht – aan het hoofd de koning. Men vond dat de gereformeerde belijdenis niet meer functioneerde in de praktijk. Al snel ageerden diverse stromingen tegen de theologie, die sterk beïnvloed raakte door de Verlichting. Dat leidde uiteindelijk tot een nieuwe kerkreformatie, de Afscheiding van 1834, voornamelijk onder leiding van Ds Hendrik de Cock. 1) Uiteindelijk zou het na diverse scheuringen en afsplitsingen komen tot de dertien verschillende stromingen, die we nu kennen.
Waarom dit verhaal? Welnu, in de omgeving van Hardenberg, waar immers meerdere voorzaten van de familie Nieboer vandaan komen leefden deze gevoelens zo sterk dat menig landbouwer meende zijn heil te moeten zoeken in de Verenigde Staten om daar in vrijheid hun geloof te kunnen beleven.

MANNENBROEDERS

Ds A.C.van Raalte (Wikipedia Publiek domein)
En zo geviel het dat Albertus Christiaan van Raalte samen met een groot aantal afgescheiden mannenbroeders uit o.a. Hardenberg in 1846 afreisde naar de Verenigde Staten en daar de plaats Holland stichtte in de staat Michigan. 1) Drie jaar eerder was Gerrit Schrotenboer met zijn gezin en zwagers al naar de V.S. vertrokken. Van zijn achterneef Johannes Schrotenboer heb ik de overtocht kunnen achterhalen. ’t Is ten slotte ook familie, nietwaar? Hoe dan wel is als volgt: Gerritdina Scholten is mijn oma van moeders kant, haar oma was Gerritdina Veurink. Haar vader Lucas had een zus Evertjen getrouwd met Hendricus Schrotenboer en Hendricus had een neef Johannes.

MICHIGAN
Van Raalte was niet alleen dominee: hij was advocaat, bestuurder, kadasterambtenaar, financieel deskundige, rechter. Hij deed alles voor zijn volgelingen. Sommigen meenden dat hij de touwtjes te strak in handen had en dat hij zijn zakken vulde: hij verkocht de grond aan zijn volgelingen duurder dan de prijs die de Amerikaanse overheid vroeg. Hij verdedigde zijn methode omdat er kerken, scholen en een weeshuis moesten worden gebouwd. Van Raalte sloot zich aan bij de Reformed Church in America, die bestond sinds 1628. Daar was niet iedereen blij mee: de oude kerk hadden ze in Nederland juist met alle narigheid achter zich gelaten en nu ging Van Raalte er weer bij. In 1857 moest Van Raalte aanzien hoe de eerste splitsing een feit werd: die tussen de Reformed Church in America en de Christian Reformed Church. In 1851 was hij betrokken bij de oprichting van Hope College, een school in Holland voor opleiding van leraren en dominees. Tegelijkertijd stichtte de Christian Reformed Church het veel bekender geworden Calvin College in Grand Rapids 1), waar mijn zwager zijn studie heeft volbracht.

Calvin College Chapel (Wikipedia Publiek domein)


BOOTJE VAREN - ONTBERINGEN
Waar waren we ook alweer gebleven? 1a) Oh ja, bij Johannes Schrotenboer.
Johannes en zijn gezin waren lid van de Christelijk Afgescheiden Gemeenten toen ze begin september 1847 vanuit Rotterdam naar New York vertrokken. Ze betaalden al gauw zo’n 95 gulden inclusief eten en drinken per persoon voor de overtocht 2), die ongeveer vijftig dagen duurde.

Voorbeeld van een bark: de Europa (Wikipedia Publiek domein)

Aan boord van de bark Maria Magdalena werden soms meer dan honderd passagiers vervoerd op het tussendek dus er is weinig fantasie voor nodig om je in te beelden hoe het was gesteld met de kwaliteit van eten, water en sanitaire omstandigheden. Het schip was ongeveer dertig meter lang en mat ruim 400 ton. 3) Bij deze reis waren er slechts dertig passagiers, die de reis naar de States begonnen. 4) Op 26 oktober 1847 wordt de passagierslijst door kapitein Dirk Smit naar waarheid (“So help me God”) ondertekend en mag het spul van boord.

New York Passengers list 1820-1891  01-09-1847 tot 30-10-1847 (Family Search  image 9)

EN VERDER?
Hoe de tocht daarna is verlopen is niet bekend. Ook is niet duidelijk of ze de trein hebben genomen, die al sinds 1830 New York met de grote meren in het westen verbond. Of dat de reis met de trekschuit (canalboat) van honderden kilometers via het Erie kanaal en de stoomboot over de meren is gegaan. Dat duurde namelijk vijf weken 5) en Zwaantje Doezeman, de vrouw van Johannes was hoogzwanger.
Grafsteen van Johannes (www.findgrave.com)
Uiteindelijk kan uit de vele gegevens van Findgrave, een website met gegevens en foto’s van grafzerken en overledenen, worden opgemaakt dat ze terecht zijn gekomen in Fillmore, Allegan County in de staat Michigan. Het nabij gelegen Holland maakt deel uit van een christelijke enclave, gesticht door de groep van Raalte, herkenbaar aan de Nederlandse plaatsnamen als Overisel (da's geen schrijffout, hoor), Drenthe, Zeeland en Noordeloos. Vijftig kilometer naar het oosten ligt het eerder genoemde Grand Rapids. Alle personen in de familie Schrotenboer hebben als beroep farmer. En uit de US Census van 1860, vergelijkbaar met ons voormalig Bevolkingsregister, kunnen we opmaken dat Johannes (ook Hance genoemd) voor 1.800 dollar vastgoed bezit en 600 dollar roerende goederen. Heeft hij toch nog goed geboerd.

Census 1860 Fillmore County Allegan MichiganI USA (Family Search image 8)

Bronnen:
1) Wikipedia
1a) Uit de VPRO-serie "In Europa" van Geert Mak
2) www.historischeprojecten.nl
3) pietsscheepindex.nl
4) New York Passengers list 1820-1891 1 september 1847 tot 30 oktober 1847 via Family Search image 934
5) Beeldbank Het Geheugen Online Erfgoedcollecties

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da