Doorgaan naar hoofdcontent

De Drie Klauwen

EEN METAFOOR?
We staan hier op een knooppunt waar de drie voornaamste doorgaande wegen van Zeeland elkaar ontmoeten, in de Nieuwe West-Kraaijertpolder.



De Heemkundige Kring De Bevelanden heeft op verzoek een advies 1) uitgebracht voor de naamgeving van dit nieuwe knooppunt. Men heeft gekozen voor de naam Drie Klauwen, ontleend aan de naam van een boerderij met de naam "De Drie Klauwen", zeker ook bedoeld zoals de wegen in elkaar haken. De 17de-eeuwse boerderij werd bewoond door de familie Remijn, ons wel bekend en tot de familie Groot behorend, al is het wel een beetje ver. Hoe ver dat dan is zien we hier onder:



GEKLAUWD
De naam van de boerderij komt van de drie witte geschilderde klauwen boven het kelderraam, De informatie heb ik gepikt, geklauwd zeg maar uit het blad "de Spuije" van de Heemkundige Kring 2) maar natuurlijk heb ik eerst gevraagd of het mocht en ze vonden het goed. Dat de lezer dat maar weet want we willen geen gezeur met auteursrechten en zo.

Boerderij "De Drie Klauwen" met de klauwen rond het kelderraam 2)

Over die drie klauwen bestaan geruchten als zouden deze zijn geweest van rovers, die na een bloedig gevecht met de bewoners van de boerderij hun afgehakte handen moesten achter laten. Als afschrikwekkend voorbeeld werden ze aan de muur getimmerd. Of deze: ze zouden de afdruk zijn geweest van een wolf, die – een vluchtende man achterna zittend – in zijn woede de afdrukken op de muur achter liet. Misschien meer voor de hand liggend zijn ze bedoeld als afweer tegen boze geesten en dergelijk onheil. Boven kelderramen van boerderijen in de Zoeterwoudse Weipoort zie je veel kruisen als teken van bescherming.

Boerderij "De Drie Klauwen" met Willem Remijn (1843-1893) en zijn vrouw Jozina Acda en enkele van de kinderen 2)

Bronnen:
1) Adviesrapport Naamgeving viaducten in de Sloeweg N62 5 november 2015 door de Heemkundige Kring De Bevelanden.
2) "De Spuije" Tijdschrift van de Heemkundige Kring De Bevelanden van het Historisch Museum De Bevelanden Aflevering 96 winter 2015 pagina 36 en verder.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da