Doorgaan naar hoofdcontent

Pieter de Meij 1664-1749 (1072) en Pieter Loridan

HVOL
De Historische Vereniging Oud Leiden (HVOL) heeft een mooie database gemaakt van alle poorten (niet de stadspoorten) in de stad Leiden. Dankzij hun onderzoek heb ik de plek kunnen vinden waar ooit de Drie Zwaantjespoort is gesitueerd, namelijk naast het Pieter Loridanshof. Eén van de voorouders woonde er: straks meer daarover.
 
Een poort aan de Spilsteeg
 “De Swaentiespoort, ook bekend als de Drie Swaentiespoort, wordt in de waarbrieven steeds vermeld als belendend aan het Zwijnhoornsteegje aan de Groenhazengracht. Daardoor lijkt het alsof de poort alleen via het steegje bereikbaar is. Waarboek (register van akten van transport van onroerend goed) 10C fol. 48 spreekt echt over een zeekere poorte, belend door het Loridanshofje aan de Oude Varkenmarkt. Op de stadsplattegrond van 1826 is inderdaad duidelijk een poort of gang zichtbaar tussen de percelen 150 en 151. Daarmee is ook het raadsel van de connectie met de Zwijnhoornsteeg opgelost, want de poort grenst met haar achterzijde aan de steeg. Op de dezelfde plattegrond is te zien dat de poortbebouwing zo goed als verdwenen is. Tegenwoordig staat op deze plek aan de Oude Varkenmarkt een modern appartmentengebouw.” 1) En de Zwijnhoornsteeg bestaat niet meer.
 
Zwaantjespoort Wijkkaarten ca 1826 Wijk 1 (Rapenburg) via Erfgoed Leiden en Omstreken. Bij de ster de Drie Zwaantjespoort

De situatie nu (Google maps)
WOLVLAKER
In verband met de oorlogen in de Zuidelijke Nederlanden in de 16de en 17e eeuw vluchtten velen naar Leiden, een geweldige stimulans voor de Leidse lakenindustrie. Grondstoffen kwamen voornamelijk uit het buitenland, voor de rode kleur werd meekrap uit Zeeland gehaald. Toevallig heb ik daar al eens eerder over geschreven.   http://barthelgezocht.blogspot.com/2020/08/de-meekrapstoof.html. De vele bewerkingen werden in verregaande arbeidsdeling uitgevoerd, zodat er efficiënt gewerkt kon worden. Eén van die bewerkingen was de taak van de wolvlaker, die wol slaat op een vlaak (een “teenen mat”) om deze te zuiveren en los te maken. 2) De vele immigranten werden gehuisvest in kleine woningen of soms alleen maar een kamer, bijvoorbeeld boven en achter de Drie Zwaantjespoort.
 
PIETER & PIETER
Eerst even kijken waar ónze Pieter in de familie staat:
 

Had ik het al over het Loridanshofje gehad? 

Loridanshof (Foto uit eigen werk)
Pieter Loridan was ook zo’n vluchteling uit de Zuidelijke Nederlanden en stichtte het hof maar je moest wel echtpaar en lid zijn van de Waalse kerk om hier te mogen wonen, zo bepaalde hij toen hij stervende was. En om weer bij de familie te komen: Pieter de Meij trouwde op 23 maart 1687 3) met Magdalène Tiquet, op z’n Leids Tijke, er zijn nog veel van die Tijkes in de stad. Vader Jean de May kwam uit de omgeving van Luik; ze waren lid van de Waalse kerk waarvan het godshuis de Vrouwenkerk was, dat inmiddels gesloopt is.
 
Aalmarkt en op de achtergrond de Vrouwenkerk aan de Haarlemmerstraat gezien van de Hoogstraat. Gewassen pentekening in O.I.inkt van J.de Beijer (1703-1785) Erfgoed Leiden en Omstreken (Publiek domein)
Jean liet alle kinderen in de Waalse kerk dopen maar Pieter deels Waals, deels gereformeerd. Pieter was wolvlaker van beroep en woonde aan de Drie Swaentiespoort. 5)

Bronnen:
1) Leidse Poorten en Gangen database live van de website van de Historische Vereniging Oud Leiden
2) website van het Instituut voor de Nederlandse taal
3) Ondertrouwboek Nederduits Gereformeerd Leiden 1575-1795 Pieterskerk februari 1686 - april 1690, archiefnummer 1004, inventarisnummer 24, blad Z - 075v
4) Ondertrouwboek Nederduits Gereformeerd Leiden juli 1647 - juni 1653, archiefnummer 1004, inventarisnummer 14, blad O - 212
5) Ondertrouwboek Nederduits Gereformeerd Leiden juni 1718 - 1721, archiefnummer 1004, inventarisnummer 32, blad HH-264v

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da