Doorgaan naar hoofdcontent

IJsbrand Willem Bogaards ziet beestjes

BEESTJES
“Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? - Nou nou? -
Allemaal beestjes, zoveel beestjes, om me heen”
Wie kent niet dit liedje van tekstschrijver Peter Koelewijn en gezongen door Ronnie en de Ronnies uit 1967. Nou ja, de oudere lezers dan. Ga je dan verder kijken op het internet op “kevers” of zo dan krijg je dit:
 
Bron:VW Kever Bron Spurzem via Wikipedia Publiek domein httpscommons.wikimedia.orgwikiFileVW_Standard,_Bj1950_2005-09-17.jpg
 
Heeft natuurlijk niets met genealogie te maken hoewel... 
 
NOG MEER BEESTJES
Het is september 1928 en we krijgen jeuk van wat we in de krant lezen. “De beestjes zaten overal, drongen door in trommels en schalen; in het eetgerei, op de spijzen, in de bedden, overal. De door deze miljardeninvasie van sluipende, vliegende en springende insecten bezochten menschen kregen het op hun zenuwen... en wilden in de gracht springen.” Er bleek aan de Herengracht in Amsterdam – daar zijn we namelijk – een pakhuis te staan waar vochtig geworden boekweit-doppen lagen opgeslagen. Een kevertje ter grootte van een bladluis met de schone naam "Silvanus Surinamensis Linn" gedijt uitstekend in die omstandigheden. Wat de journalist van de krant zag beschreef hij als “...het brood door een dikke krantenlaag omwonden, een andere trommel werd even geleden “leeggeschud”, nu kriebelen er weer een paar rond” en “...de muren zijn pleinen met druk keververkeer”. Gelukkig laat de Gemeentelijk Reinigingsdienst in overleg met de eigenaars van de doppen deze zelf en de geteisterde omwoners ervan verlossen. Het werk wordt verricht onder leiding van een inspecteur van Bouw- en Woningtoezicht, de heer IJsbrand Willem Bogaards. 1) De naam IJsbrand hebben we nog niet eerder gezien in de familie Bogaards; hoe zit het ook alweer:



EEN GROTE LEUGEN?
Pas in 1971 werd de enige grond voor echtscheiding duurzame ontwrichting. Daarvoor was het in Nederland moeilijk tot scheiding te komen. In het Burgerlijk Wetboek van 1838 werden vier gronden omschreven: overspel, curatele op grond van verkwisting, veroordeling tot gevangenisstraf wegens misdrijf van vier jaar of meer, en mishandeling. Als geen van deze gronden aanwezig was, was er geen mogelijkheid tot echtscheiding. Wilde men toch scheiden, dan moest er een rechtsgeldige grond worden gecreëerd. Meestal koos men dan voor overspel, omdat de andere drie gronden problematisch konden worden. 2) Men kon ook tegenover de rechter overspel veinzen door niet te verschijnen als men elkaar zat was. Dat werd de grote leugen genoemd. Of IJsbrand en zijn eerste vrouw Lazina Lina de Kleer het spel zo hebben gespeeld zal niemand weten; in ieder geval werd hun huwelijk op 6 augustus 1919 beëindigd. 3) 
 
BLAUWE KNOOP
De Internationale Orde van Goede Tempeliers (Engels: International Order of Good Templars, IOGT) is een in 1851 opgerichte wereldwijde koepel van niet-gouvernementele organisaties voor  geheelonthouders. De organisatie droeg aanvankelijk de naam Independent Order of Good Templars en was gemodelleerd naar de vrijmetselarij, met dien verstande dat er ook vrouwen lid van konden worden. De IOGT, die ontstaan is in de Verenigde Staten van Amerika, kende in zowel België als Nederland een Grootloge. De Nederlandse Grootloge fuseerde in 1962 met de Nederlandse Vereniging tot Afschaffing van Alcoholhoudende Dranken en de Snelverkeers Onthouders Vereniging tot de Algemene Nederlandse Drankbestrijders Organisatie (ANDO). 2) IJsbrand laat in het Nieuws van den Dag van 3 mei 1922 weten dat het eerste nummer is verschenen van "Jeugd", een maandblad uitgegeven door het IOGT en dat het redactieadres bij hem aan de Bloemgracht is. En hoe hij over alcohol denkt lezen we in Het Volk van 12 november 1932:
 

 
GOED IDEE
En IJsbrand denkt niet alleen, hij doet ook want in 1921 richt hij de N.V. Novidea (nieuw idee) op, met als doel het stichten en exploiteren van gebouwen, ingericht tot hotel, restaurant, koffiehuis en vergaderzalen, waarin geen alcoholhoudende consumptie wordt verstrekt of mag worden verbruikt. Kapitaal ƒ 50.000 verdeeld in aandelen van ƒ 100 en ƒ 25. 4) Of er verder nog iets terecht is gekomen van dit mooi initiatief lezen we nergens. 
 
KRASSENDE AMBTENAREN
Het Amsterdams Archief staat bekend om zijn uitgebreide inventaris en ook online staat een schat aan informatie beschikbaar. Zo vinden we bij voorbeeld de gezinskaarten met namen en geboortedata van personen, die we zoeken maar ook de adressen waar ze hebben gewoond. Jammer dat overijverige ambtenaren bij verhuizingen het potlood zo drastisch hebben gehanteerd dat het oude adres niet meer leesbaar is. Voor IJsbrand en zijn familie vinden we alleen in Amsterdam al minstens zeven adressen en in Rotterdam, Leiden en den Haag ook nog een paar. 
 
EEN VREEMD EINDE
Bron: "Het Leven" van 10 juli 1934 via Wikipedia (Jordaanoproer)
Van de doden niets dan goeds. Voordat het zo ver is viert IJsbrand op 14 november 1938 zijn 25jarig jubileum bij het Gemeentelijk Bouw- en Woningtoezicht in Amsterdam. Hij wordt daar geprezen om zijn kennis en ervaring en om de manier waarmee hij omging met de moeilijke werkomstandigheden in zijn werkgebied, de Jordaan. En natuurlijk ook vanwege zijn prettig en vriendelijk humeur. En dat alles ondanks zijn broze gezondheid. 5) Op 7 april 1941 doet aanspreker Antonie Korf aangifte van het overlijden van IJsbrand Willem Bogaards, zonder het adres van overlijden te duiden. 6) De zogenaamde doodsbriefjes – opgemaakt door een arts - werden toen al niet meer in het Amsterdams Archief bewaard. Verder is er in de kranten geen overlijdensbericht te vinden, wat je bij de positie van IJsbrand toch zou verwachten. En ten slotte is hij volgens de pensioenkaart op 6 april - één dag voor zijn overlijden - ontslagen! Is er verband met een verzetsdaad tegen de bezetter? Alle kranten, die in Amsterdam verschijnen heb ik nageplozen: geen enkel bericht over IJsbrand te vinden of iets dat op een daad van verzet duidt. 
 
Bronnen: 
1) Algemeen Handelsblad van 18 september 1928 
2) Wikipedia 
3) Acte van scheiding 1919 nummer B970 Haags Gemeentearchief 
4) Het Nieuwe van den Dag van 23 juli 1921 
5) De Standaard van 14 november 1938 
6) Burgerlijke Stand Overlijden Amsterdam aktenummer 212 van 7 april 1941

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da