Doorgaan naar hoofdcontent

Adrianus Groot (12) laat weer van zich horen

TWAALF AMBACHTEN MAAR GEEN DERTIEN ONGELUKKEN
Arie wist van aanpakken. In het Militieregister hebben we al kunnen lezen dat hij in 1908 broodbakker was, waaraan ik eerst heb getwijfeld, hoewel zijn vader het zelfde beroep uitoefende. Toch vond ik een bevestiging in een deel van een gedicht, dat ik in het archief vond ter gelegenheid van zijn veertigjarig huwelijk, van een onbekende feestvierder:



"zy"1)
 
Broodbakker dus, en timmerman (volgens de persoonskaart ook wel een houtbewerker genoemd), aanspreker en bode bij de Eerste Heilooer Begrafenisvereeniging “De Laatste Eer” 2), aannemer/makelaar 3), opnemer gasbedrijf 4). En natuurlijk caféhouder 4), dat hebben we al in een eerdere post kunnen lezen.

ON(T)ROEREND GOED
Harry de Raad werkt bij het Regionaal Archief Alkmaar en met hem heb ik al eerder contact gehad. Op mijn verzoek duikt hij nog eens in de stoffige dozen en stuurt me twintig kantjes notariële aktes via de mail. Wel eerst even betalen, maar ja, elke hobby mag wat kosten niet waar? Want in de eerdere post zaten we met Arie in de zenuwen over die aankoop in 1917 van dat huis aan het Schoolpad: waar kwam het geld vandaan om dat te betalen? Voor een deel vinden we de oplossing in de aankoopakte: hij betaalt ƒ 1.500 in contanten en de rest leent hij tegen 5% bij de verkoper, en er wordt afgesproken dat hij met ingang van 1 mei 1925 jaarlijks ƒ 100 aflost. 5) We gaan gewoon verder met ons potje Monopoly want Arie verkoopt op 3 februari 1923 een perceel bouwterrein aan het Lappelaantje (Google zelf eens wat, lezer, ik kan het niet vinden) te Heiloo, kadastraal bekend in sectie A nummer 2022 groot 4,16 aren voor ƒ 600 in kontanten. 6)
En op 4 januari 1924 koopt hij "een perceel bouwterrein aan den Molenweg te Heilo breed aan den weg ongeveer zes en een halven meter en ter geheel diepte, en groot ongeveer 1,64 are, uitmakende een ter plaatse afgebakend zuidelijk gedeelte van het perceel aldaar, kadaster sectie A nummer 2075" voor ƒ 492. 7)



Ja, daar wil ik ook wel wonen, zeg!



Ik heb een vermoeden dat Arie daar iets moois heeft gebouwd, want op 21 augustus 1924 maakt notaris J.W. van der Heide een hypotheekakte op, waaruit blijkt dat Arie bij de N.V. Hypotheekbank voor Nederland ƒ 2.500 leent, af te lossen met ƒ 40 per halfjaar tot 1 juni 1935 en dan de rest in één keer, tegen een rente van 6,5%. Als zekerheid diende een woonhuis aan diezelfde Molenweg. Verder staat in de akte dat deze woning onbelast is en geheel betaald. 8) Maar waarvan toch? ik kom er niet uit.

Bronnen:
1) Jansje Stütner wordt hier bedoeld
2) Alkmaarsche Courant 26 november 1932 en 6 augustus 1931
3) Heldersche Courant 29 oktober 1932
4) Persoonskaart van het Centraal Bureau voor Genealogie
5) Notariële akten 1917, archiefnummer 10.3.003, Notaris A.P.H. de Lange, inventarisnummer 1578B, aktenummer 238
6) Notariële akten 1923, archiefnummer 10.3.003, Notaris A.P.H. de Lange, inventarisnummer 1578F, aktenummer 061
7) Notariële akten 1924, archiefnummer 10.3.003, Notaris A.P.H. de Lange, inventarisnummer 1578G, aktenummer 014 (4)
8) Notariële akten 1924 archiefnummer 10.3.003, Notaris J.W. van der Heide, inventarisnummer 1569A, aktenummer 177

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da