Doorgaan naar hoofdcontent

Een biografie van Adrianus Groot (12) 1889-1974

ADRIANUS GROOT (12) 1889-1974
EN
JANS STÜTNER (13) 1889-1967


ARIE PROBEERT ZIJN SNOR TE DRUKKEN
Het Garderegiment Grenadiers en Jagers is opgericht in 1829 en daarna vaak gewijzigd. Het Koninklijk Besluit nr. 104 van 7 juli 1829 beval “de oprichting van een afdeling (= 3 bataljons) Grenadiers en twee bataljons Jagers”. Zij moeten “onder het oog des Konings” dienstdoen, wat inhoudt dat ze daar worden gelegerd, waar de Koning regeert. Zo vingen ze in Brussel in augustus 1830 de eerste klap van de Belgische opstand op en beveiligden ze Den Haag in 1914-1918. 1) En wat zullen de ouders van Arie trots op hem zijn geweest dat hij bij dit regiment mocht dienen. Arie vond het echter maar niets en probeerde door aan te wenden dat hij zweetvoeten en open voeten had er onder uit te komen maar dat lukte hem niet. 2) Op 2 mei 1909 werd hij ingelijfd bij de Jagers, 1 april 1913 bij de Grenadiers en op 1 augustus 1916 bij de Landweer. 3)

Militieregister

ARIE KRIJGT HET HEEN EN WEER
Het is maandag 16 april 1917 en de zon schijnt flink maar ’t is wel een beetje fris vandaag. 4) We zitten aan tafel bij notaris A.P.H. de Lange in Alkmaar en hebben flink de zenuwen. Voor ƒ 4.500 gaat Jan Kuyper Janszoon een woonhuis met werkplaats en erf aan het Schoolpad te Heiloo kadastraal bekend onder sectie A nummer 1748 groot ca 35 ca. overdragen aan onze Arie. Waar haalt hij toch de centen vandaan, al staat er in de index dat er sprake is van koop met hypotheek?
Enfin, het huis aan de Ramen 14a in Alkmaar, waar hij met zijn lief Jansje Stütner in 1914 is gaan wonen 5) zal te klein zijn geworden na de geboorte van de eerstelinge: Arie keert terug naar Heiloo. Maar niet voor altijd. En daarna ook niet…



HOTEL CAFE CERES RESTAURANT
Alkmaar is een prettige stad om in te wonen en te werken. Vlakbij het centraal station ligt de Spoorbuurt, een aantrekkelijk wijkje van ruim honderd jaar oud. Halverwege de jaren tachtig is de gemeente van mening dat er aan de Helderscheweg, die langs de wijk loopt best wel wat nieuwbouw mag komen. Daartoe moet o.a. een hotel Ceres wijken en in mei 1986 geeft de gemeente toestemming aan Vastgoed Holland B.V. om het te slopen. 6) Helaas, dat kan niet doorgaan: het pand is gekraakt. Gelukkig zeggen de krakers toe dat ze na veertien dagen het gebouw zullen verlaten. 7) Maar waarom toch die belangstelling voor dit hotel. Welnu, half november 1942 doet ene A.J. Bruin het Hotel Ceres Helderscheweg 20 over aan A. Groot: 8)
Heldersche Courant 28 November 1942
Onze Arie dus, want dat kunnen we aantonen aan de hand van de persoonskaart. 9) Het hotel genoot ook in de omgeving een zekere bekendheid: zo werd er in 1943 bijvoorbeeld gedamd om het kampioenschap van Noord-Holland 10) en mevrouw Sellestri, een erkend getest helderziend trance medium, voorspelde er in 1946 de toekomst. 11) Arie meende er zelfs goed aan te doen zijn nieuwjaarwensen te publiceren. 12)




ZWART GAT
Kijk, dit is een zwart gat: de periode tussen 1946 en 1968. Hierin is over Arie en Jansje niets te vinden in het archief, behalve een menu en een feestlied ter gelegenheid van het veertigjarig huwelijksfeest en een kampkaart uit 1960. Wat die twee op hun 71ste met een kampkaart moesten is mij een raadsel…



HET WESTERLICHT
“Westerlicht staat te verpauperen. Doe er wat aan – PVDA Alkmaar
Monumentaal Pand Huize Westerlicht in slechte staat - OPA-Alkmaar 13)
Westerlicht Alkmaar staat te koop!”
En nog veel meer van dat soort kreten uit de politiek, kon je enkele jaren geleden in de Alkmaarse kranten lezen.

Op een nu niet meer bestaande website kon ik enige jaren geleden lezen: “Bejaarden uit heel Nederland konden in Huize Westerlicht terecht, al was het specifiek bedoeld voor de ouderen in het gebied van de hervormde classis Alkmaar, ruwweg begrensd door Texel, Limmen en Obdam. Gesticht door de ‘Vereniging van diaconieën’ in dit gebied, brak Westerlicht radicaal met de traditie van de vroegere diaconiehuizen, waar oude mannen en vrouwen vaak per sekse gescheiden en sober voorzien op hun einde zaten te wachten. Huize Westerlicht was daarentegen bijna luxueus te noemen. De bewoners mochten gaan en staan waar ze wilden. Er was een eigen keuken, broodbakkerij en wasserij. Alle bewoners hadden vrije geneeskundige hulp en medicijnen. Er was een bibliotheek met 2000 boeken, en een concert- en toneelzaal met 250 zitplaatsen. Elke 14 dagen organiseerde men een uitvoering, zang, dans of film. Hoewel Westerlicht bedoeld was voor alle sociale lagen, bestond de populatie in de praktijk vooral uit de wat rijkere bejaarden.” Nadat Jansje in 1967 was overleden vond Arie dat het wel mooi was geweest en trok zich in 1968 terug in dit degelijke rusthuis, waar ik hem in de tijd dat ik in Alkmaar werkte in lunchtijd nog wel eens heb bezocht.

Huize Westerlicht, Alkmaar 14)

Bronnen
1) Wikipedia
2) Militieregisters
3) Een reserveleger van vrijwilligers of dienstplichtigen. Deze reservestrijdkrachten moesten vaak om de zoveel jaar op herhalingsoefening. Het doel van een landweer naast de reguliere krijgsmacht is om indien nodig in korte tijd een groot aantal soldaten te kunnen mobiliseren. (Wikipedia)
4) www.datum.nl
5) Woningkaarten Alkmaar 1910-1939 Boek 18 via FS im 659
6) Besluit van Burgemeester en Wethouders van Alkmaar Nr. 4 (Rov)/3422 d.d. 13 mei 1986
7) Brief van 1 mei 1986 van Vastgoed Holland B.V. aan de gemeente Alkmaar
8) Heldersche Courant 28-11-1942: “Inschrijvingen in het Handelsregister 17-24 Nov. Wijzigingen.”
9) Het Nationaal Register Overledenen (NRO) bevat de persoonsgegevens van overledenen inwoners van Nederland vanaf 1939. Het bestaat uit de persoonskaarten van de tussen 1939 en 1 oktober 1994 overledenen, en de digitale gegevens van de inwoners die daarna zijn overleden. Het CBG bezit de persoonskaarten van overledenen en kan vanuit de elektronische bevolkingsregistratie ‘persoonslijsten’ genereren (Bron: CBG)
10) Dagblad voor Noord-Holland 05-10-1943
11) De Vrije Alkmaarder 14-10-1946
12) Alkmaarsche Courant 31-12-1946
13) Onafhankelijke Partij Alkmaar
14) De foto is van www.ditisalkmaar.nl gemaakt door R.Sierag en E.M.Schipper

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da