Doorgaan naar hoofdcontent

De verbouwing week 1

START VAN DE PLANNEN
Kijk, ik heb een rekening voor me van Siematic keukens uit 1989.


Dat die al zo oud was, onze keuken. Klopt ook wel want menig onderdeel begon tekenen van slijtage en verval te vertonen. Goed, een nieuwe keuken maar dan met meer mogelijkheden dan we nu hebben. Gezien de oppervlakte van de huidige keuken kan dat niet. Uitbreken dus. Open keuken. Met mooie tegels op de vloer. Ja, en dan nemen we meten de gang onder handen want dat kurk op de vloer zijn we ook zat. Dan moet de elektra ook worden aangepast: is immers al veertig jaar oud. En er moeten nieuwe leidingen worden aangelegd: nieuw plafond dus in de gang. Enfin, voordat we het wisten zaten we in de penarie en toen eenmaal de keuken was besteld was er geen weg terug meer. Nadat we twee aannemers hadden versleten zijn we met een Zoeterwoudse ondernemer in zee gegaan.

PARTIJEN
Je staat ervan te kijken met hoeveel partijen je bij zo’n verbouwing hebt te maken. Gelukkig is de aanbouw niet-vergunningsplichtig en toch heb je met heel wat lieden te doen:
Eerst de architect voor een nette tekening
Dan de keukenboer
De aannemer

Michael, de aannemer

De tegelzetter
De kachelboer
De tegelwinkel
De stukadoor
De graver voor de “bouwput”
De metselaar
De schilder
De parketeur
De tandarts (de tandarts? Ja, want er was een vulling uit mijn…)
De verhuizer (vanwege ophalen/terugbrengen inboedel woonkamer/keuken)
De woninginrichter
De kraakwagen (voor de troep, die we konden missen)
De tuinman
En de bank natuurlijk… (wordt het lenen lenen of betalen betalen?)

HET BEGIN

Voorheen de keuken

Maandag zijn ze begonnen, de jongens. Aan de ene kant van het huis staat de keet en aan de andere kant een laadbak. Voor ons huis staat een boom zodat de rommel voor de woningen van de buren staat. In overleg hoor lezer, laat daar geen misverstand over bestaan! Aan de buitenkant van de keuken is eerst een stalen draagbalk in de muur geplaatst, de keuken is gesloopt (enkele delen heb ik mooi kunnen verpatsen) en er is allerlei bouwmateriaal gebracht, genoeg voor gebabbel in de straat. Dinsdag is er met behulp van een minigraafmachine een groot gat gegraven en een soort bekisting aangebracht. Voordat de graver via de brandgang achter ons huis bij de keuken kon komen is de achtertuin deels in een rotstuin veranderd. Om erger te voorkomen – je moet die jongens wel te vriend houden – hebben we ze gauw bitterballen gegeven. Gelukkig houdt het weer zich goed.

De graver

Daar gaat ons terras

Intussen is de ravage compleet: de woonkamer is een opslagplaats voor bouwgereedschap, kruiwagens en dergelijke en buiten beginnen zich de contouren van een bouwput af te tekenen: de rijdende betonmachine is geweest. En waar gehakt wordt vallen spaanders: en stof, veel stof, zodat zelfs de rookmelder begon te protesteren. Gelukkig hield de vriezer er ook mee op maar dankzij ingrijpen van onze huishoudelijke hulp – ijsvrij maken – draait ie weer.

Dennis

De betonmolenaar

De bouwput

Reacties

  1. Leuk om te lezen succes met de verbouwing Gr Aart

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn om zo mee te mogen 'genieten' van jullie perikelen rondom de verbouw.
    Wat een georganiseer vooraf en wat een werk! Gelukkig het zware werk voor de 'anderen'.
    Trouwens wat zijn ze al ver in 3 dagen zeg! Wauw!
    Sterkte en natuurlijk veel plezier met het zien van de groei van jullie nieuwe stulp.
    Liefs Frits en Gesiena

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Succes met de verbouwing!
    Liefs Madelein

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leauk hoor , zo’n blik in jullie keuken ;) gaat rap allemaal! Lieve groetjes van jullie buren#22

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!