Doorgaan naar hoofdcontent

De verbouwing week 12, 13 en epiloog

WEEK 12
Na weer een paar weken wachten is de parketteur verschenen, kijk maar hier is hij:



Eerst werd de grenen vloer geschaafd - de stofoverlast viel erg mee - waarna er een primer op werd gesmeerd, die een enorme stinklucht verspreidde zodat wij het huis uit vluchtten en ons heil zochten bij http://www.koetshuisdeburcht.nl/  om van een lunch te genieten: allebei een dikke vette hamburger, weer eens wat anders. Tweede en derde dag nog eens zo'n confrontatie en de vlucht bracht ons deze keer bij http://aanderijnleiden.nl/  aan de Nieuwe Rijn in de binnenstad. Maar het resultaat mag er zijn.

WEEK 13
Een wapen???
De lak moest wel een aantal dagen harden voordat de verhuizers de spulletjes terug konden brengen en binnen drie dagen hadden we de dertig verhuisdozen uitgepakt en alles weer een plaatsje gegeven. Nog één keer bezoek: Mario, hij is van de firma Suntec die onze buitenjaloezieën kwam installeren. Met afstandsbediening natuurlijk want je denkt toch niet dat we elke keer naar buiten lopen om die dingen te sluiten. Het leek net of hij gewapend was...

Buitenaanzicht...

...en binnen

EPILOOG
En zo zitten we na precies drie maanden weer in ons normale doen. Met een tevreden gevoel kijken we terug op de afgelopen periode, die dankzij de goede medewerking van alle betrokkenen als een flits is verstreken. En met een lege spaarrekening, dat wel die we onder dankzegging hebben gedeeld met:
  • Michael van Strien van MVSbouw en zijn maatje Dennis (ze waren ook de tegelzetters en de loodgieters)
  • Marc Duivenvoorden, de elektricien
  • Keur Keukens (Arma)
  • Hans de stukadoor
  • Parkethuys Leiden
  • Martin en Patrick van Siebert Metselwerken
  • Jan van Duuren & Zn. (verhuizers en opslag)
  • Rob van der Heijden, de hovenier
  • 't Verfhuis voor de nieuwe deurmatten
  • Zirkzee wonen voor de jaloezieën
  • Kameleon, de schilder (Osman)
  • Luc van den Berg tegelhandel
  • Mario van de firma Suntec
  • En met hem of haar, die we hebben vergeten.
Ik dank u allen voor uw belangstelling.

Klaar!

Reacties

  1. En nu weer lekker met de beentjes omhoog op de bank! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw! Dat is mooi geworden zeg!
    Voor dit resultaat mag je knip ook wel leger zijn...
    Veel woongenot.
    Liefs Gesiena en Frits

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!