Doorgaan naar hoofdcontent

Hendrik Christiaan (Henk) Barthel: een éénzijdig ongeval in 1934

Het is woensdag 26 september 1934, een mooie najaar dag; droog weer, weinig zon maar toch zo’n twintig graden en matige wind uit het zuiden. Goed weer om een eindje met de motor op stap te gaan. Wat Henk er toe heeft gebracht om in Vogelenzang te geraken zullen we natuurlijk nooit te weten komen. Om half één ’s middags rijdt hij met zijn 500cc TWN S uit 1925 op de Vogelenzangseweg ter hoogte van villa Vinkenduin als hij plotseling van de rechterzijde van de rijweg naar het midden wil gaan rijden en van zijn motor valt.1)



Henk raakt door de val zeer ernstig gewond aan het hoofd en wordt met een ziekenwagen naar het Elisabeth Gasthuis in Haarlem gebracht, waar hij na geneeskundige behandeling aan een schedelfractuur komt te overlijden. Zijn bedroefde moeder, broers en zusters en verloofde Ali Verburg in verdriet achterlatend. Uit het politierapport is niet op te maken wat de oorzaak van de val is geweest; de getuige heeft volgens het rapport verder niets verklaard.



Gereformeerd Jongelingsblad 5-10-1934
Uit de overlijdensadvertenties kun je opmaken dat Henk een zeer gelovig mens is geweest.
De Vogelenzangseweg staat nu bekend als zeer gevaarlijk: er zijn veel ongelukken gebeurd in het verleden en de maximum snelheid is tegenwoordig vastgesteld op zestig kilometer per uur. Van 1971 tot 1975 hebben we hemelsbreed een kilometer van de plek van het ongeval gewoond…

1) Dag- en nachtrapporten Gemeentepolitie Bloemendaal via Noordhollandsarchief 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!