Doorgaan naar hoofdcontent

Anamorfose in de graffiti tunnel van de N11?

Al eerder schreef ik een post over de graffiti ’s op de muren van de fietstunnel onder de N11 bij Zoeterwoude-Rijndijk: http://barthelgezocht.blogspot.com/2020/07/grafitti-of-graffitti.html. Meestal rijden de fietsers er met een flinke gang aan voorbij terwijl er juist zoveel aardigs is te zien. 

In een flits dacht ik aan de zogenaamde rolbaantunnel onder de Polderbaan van Schiphol. Artistieke koppen hebben aan de wanden bij de ingang van de tunnel zodanig tegels geplakt dat ze bij het naderen vanuit de verte een vliegtuig lijken te vormen.


Ben je vlak voor de tegels dan is het een onsamenhangend geheel. Een anamorfose dus, een gedaanteverschuiving.
 
Beide plaatjes van Google Streetview

Er stonden net twee jongens met spuitbussen de muur te bewerken (niet bij de Polderbaan!). Hét ogenblik dus om hen voor te stellen de hele tunnel te verdelen in verschillende vlakken. Zodat een voorbijflitsende fietser er een zeker object in kon zien: een anamorfose. 
 
Dat was te veel gevraagd. De heren vreesden dat hun tag (=symbool van een graffitischrijver) niet meer gelezen kon worden. Bovendien vonden ze het woord anamorfose een rare term. 
 
Toen ben ik maar weer wat foto’s van hun werk gaan maken. Daar werd ik blij van.
 



De foto's heb ik gemaakt met een Nokia 6.1 telefoon

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da