Doorgaan naar hoofdcontent

Nicolaas Francken (1789-1873) Gemeentebode te Zoeterwoude

In een eerdere post had ik een verhaal geschreven over mijn ontmoeting met Jan van der Helm en zijn grafzerk in de Zoeterwoudse dorpskerk. http://barthelgezocht.blogspot.com/2022/05/jan-van-der-helm-1752-1817.html  Daar kwam ook één van zijn dochters, Maria kort aan de orde. Zij was getrouwd met Nicolaas Francken, telg uit een interessante familie, lees maar verder.
 
INHOUD
  • Duizendpoot
  • Baan voor het leven
  • Het kerkbruggetje
  • Woonhuis te koop
DUIZENDPOOT
Net als bij de dorpskerk geldt voor wat betreft het geboortehuis van Nicolaas hetzelfde: ik ben er wel honderd keer langs gefietst zonder te weten wie hier heeft gewoond en gewerkt.
 
Bron: Google Streetview

En werken deed hij: naast schilder (vroeger ook wel verwer genoemd) en glaswerker zien we hem in de boeken als kerkvoogd, waagmeester maar vooral als gemeentebode. 
 
En al dat gesjouw leverde blijkbaar zoveel op dat hij er goed van kon leven. Behalve voor zijn aardige woonhuis zien we hem regelmatig bij de notaris verschijnen om wat nieuwe pareltjes aan zijn onroerendgoedketting te rijgen. 
 
Om te beginnen dus in 1821 met het woonhuis van zijn ouders, het pand aan het  Watertje nummer 84, nu Dorpsstraat nummer 1a en 3 (zie boven) en zijn latere woning 1) Hij presteert het zelfs een pand te kopen voor nul gulden in 1826 van een bejaard echtpaar. Hij moet dan wel toestaan dat de langstlevende er gratis mag wonen tot zijn of haar overlijden en hij moet de kosten betalen. De opbrengst van het aanwezige hakhout mag hij wél houden. 1a)
 
Uiteindelijk heeft hij in 1832 vijftien panden en/of stukken grond in zijn bezit. 2) 
 
Al met al wist Nicolaas in 1849 een dermate status te bereiken dat hij behoorde tot de 79 ingezetenen van Zoeterwoude, die stemrecht hadden voor de verkiezingen voor Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland omdat zij meer dan ƒ40 belasting per jaar betaalden. 3) In 1847 woonden er in Zoeterwoude ruim 2500 personen. 4) 
 
Waar staat Nicolaas trouwens in de familie?


BAAN VOOR HET LEVEN
De website https://www.delpher.nl/ geeft inzage in 130.000.000 pagina's uit Nederlandse kranten, boeken en tijdschriften. Zo vinden we na enig gezoek een advertentie uit het Algemeen dagblad van Nederland van 21 juni 1871:
 

Nicolaas is 51 jaar is dienst van de gemeente Zoeterwoude als gemeentebode. Het aardige is echter dat de betrekking erfelijk is en dat zijn voorvaderen die al generaties voor hem zouden hebben waargenomen. In ieder geval is aan de hand van vele aktes aantoonbaar dat zijn vader en grootvader bode van de gemeente Zoeterwoude zijn geweest. 
 
Wat deed zo'n bode dan, dat het zoveel geld opbracht? Het was vooral een erebaan en daarnaast moest je niet bang zijn om "vieze handen" te maken. In de achttiende eeuw betekende dat onder meer de aangifte doen van overledenen. En later procedures te starten bij de afhandeling van een sterfgeval door pokken of het taxeren van onteigende goederen.
 
HET KERKBRUGGETJE
Op deze aardige foto's 5) zien we een brug (NIET dat witte bruggetje) over een sloot waar een hoop over te doen is geweest. 
 




De weg naast het water, 't Watertje in Zoeterwoude, want dat zien we hier, behoorde aan de kerk toe evenals de brug, die slecht werd onderhouden. Dat leverde voortdurend conflicten op met de gemeente die dreigde de boel te laten slopen. 
 
Het duurde tot diep in de negentiende eeuw voordat men het eens werd over een goede aanpak. Die aanpak leidde pas in de zestiger jaren van de vorige eeuw tot het verdwijnen van de kerkbrug... 
 
Nicolaas en enkele andere kerkvoogden worden het verder in 1868 eens met de buren om een sloot ten noorden van de kerk en ter plaatse van hun percelen te dempen. 6) Lees ik nu buren? Ja: dat Nicolaas eigendom was van de grond naast de kerk is 7), is natuurlijk toeval. Toch? Ook toen wist men dat je buurmans tuintje maar één keer kunt kopen.
 
En dat tuintje leidt dan meteen tot de oplossing van het vraagstuk: waar lag ooit de Herberg Het Schippershuis? Niet zo belangrijk voor de familie maar wel leuk voor de Stichting Oud Zoeterwoude.
 
Want in een akte van 22 april 1829 lezen we dat Nicolaas voor ƒ68 naast zijn tuin "de grond waarop voordien gestaan heeft de Herberg genaamd het Schippershuis" koopt.7)

En hier staat het in het kadaster van 1832:
 



Kadastrale kaart 1811 1832 oorspronkelijke aanwijzende tafel Zoeterwoude, Zuid Holland, sectie E, blad 024 OAT08236E02


 

WOONHUIS TE KOOP
Het is 4 januari 1860 en het regent. Voor ons ligt de Leydse courant van vandaag en op bladzijde twee staat een huis in Zoeterwoude te koop:
 

Het is het woonhuis van Nicolaas die dan 71 jaar oud is. 
 
Nergens is te vinden waarom hij op deze leeftijd zijn woning van de hand wil doen. Temeer omdat later blijkt dat hij bij zijn overlijden door een "noodlottig toeval" in "redelijken welstand" verkeerde, aldus de overlijdensadvertentie in dezelfde krant van 24 maart 1873:
 

Op 29 april 1873 wordt ten overstaan van Notaris Klaverwijden de inboedel naast "Porselein, Glas- en Aardewerk" en ook "ongemunt Goud- en Zilverwerk" geveild ten sterfhuize. 8) Het onroerend goed werd verdeeld over de kinderen en de kleinkinderen kregen ieder een legaat van vijf of tien gulden. 9)

 

1) Notariële akten Zoeterwoude nummer 9052 1821-1822 Notaris C.Klaverwijden Akte 444 via Familysearch image 56 van 8 februari 1821
1a) Notariële  akten Zoeterwoude nummer 9055 akte 53 Notaris C.Klaverwijden via Familysearch image 184
2) Kadastrale kaart 1811-1832: oorspronkelijke aanwijzende tafel Zoeterwoude, Zuid Holland, sectie B, blad 001 (OAT08236B001) en andere
3) Leydse Courant van 3 december 1849
4) Aardrijkskundig Woordenboek der Nederlanden 1847 deel 10 door A.J. van der Aa
5) Suetan nummer 169 van september 2013 pagina 55 en 56 (Begraven in en rond de Dorpskerk 2), Orgaan van de Stichting Oud Zoeterwoude
6) Suetan nummer 169 van september 2013 pagina 53 (Begraven in en rond de Dorpskerk 2), Orgaan van de Stichting Oud Zoeterwoude
7) Notariële akten Zoeterwoude nummer 9058 1829 Akte nummer 60 Notaris C.Klaverwijden via Familysearch  image 182 van 22 april 1829
8) Leidsch Dagblad van 24 april 1873
9) Memorie van Successie Kantoor Leiden 1783 nummer 3/7166 van 26 juli 1873 via Nationaal Archief image 226

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da