Barthel gezocht!

Op één van onze zwerftochten door de mooie Provence troffen we aan de voet van Mont Ventoux een mooi kapelletje aan, la Chapelle Sainte-Marguerite de Beaumont. Rechts naast de deur is in een steen een levensboom uitgehouwen uit de Karolingische tijd (8e tot 10e eeuw). Dat is vreemd want de kapel zou in de 12e eeuw pas zijn gesticht. Een levensboom is een symbool in de religie en duidt o.m. op de schepping maar ook op vruchtbaarheid. Voor veel mensen is het een symbool voor kosmische orde: hij staat als de wereld-as in het centrum. De wortels reiken tot diep in de aarde en de takken raken of dragen de lucht. Zo verbindt hij de drie niveaus van hemel, aarde en onderwereld. Naast de kapel staan de resten van een Romeins grafmonument uit de eerste eeuw, dat in 1858 in Beaumont du Ventoux werd ontdekt. De persoon waar het om gaat was een Romeinse ridder, lid van de vijf decurio’s (bevelhebber over zeventig man), prefect van de cohorte (700 man) van Bracares Augustani (een leger van ke

Korenmolen de Nijverheid, Sassenheim INLEIDING Op 19 mei 1821 verkoopt molenaar Pieter Oudshoorn zijn molen “De Korenmolen van Lisse” aan J.J. van Rhijn. Deze koopt in 1827 in de Zijpe voor ƒ 1.000 een afgedankte watermolen en laat die door molenmaker van der Zaal vlak naast de oude molen herbouwen op een stenen voet. Op 20 oktober 1827 worden de molenstenen gelegd en het binnenwerk verder afgewerkt. Daarna worden er onderdelen van de molen overgezet naar de nieuwe molen en op drie november is de molen gereed. NOG MEER MOLENS… In de nacht van 6 januari 1833 verbrandt de molen, waarna er een hoge stellingmolen wordt gebouwd, de Korenbloem of Molen van Beelen, met gebruik van een Zaanse molen, die hij op 18 februari 1833 in Assendelft koopt (papiermolen de Huisman). Molenmaker van der Zaal wil niet meewerken aan verplaatsing en herbouw, dus dat wordt uitgevoerd door een Noord-Hollandse molenmaker. Vanwege geldproblemen verkoopt van Rhijn op 14 juni 1834 de molen aan Cornelis Anna

Rechts "de Jonge Aaltje" “DE JONGE AALTJE”, TOEN Kijk, daar hebben we “de Jonge Aaltje”, een tjalk uit 1904, eigenlijk een dektjalk, dus zonder roef. 1) Waarschijnlijk is het schip als zeilschip gebouwd door de firma Huisman in Zwartsluis. De opdrachtgever was Roelof Nieboer, de oudste zoon van Elbert Nieboer (20) en Willempje van Essen (21), een broer van mijn opa Nieboer dus. In 1935 is het schip verlengd van ruim 19 naar meer dan 23 meter; dit werd vaak gedaan om het laadvermogen te vergroten. Zo kon de schipper met hetzelfde schip meer lading vervoeren en dus meer verdienen. Doordat er in deze tijd ook een ruwoliemotor geplaatst is had het schip ook genoeg vermogen om met de grotere hoeveelheid lading snel vooruit te komen. Aangezien hierdoor de woning van de schipper is komen te vervallen is er toen een roef geplaatst. 2) “DE JONGE AALTJE”, NU Vanaf 1978 is het schip in gebruik als woonschip, eerst met houten roef en nu met stalen roef. Ook heeft het schip een

EEN SLIMME JONGEN Dat had vader Petrus Johannes Barthel (16) nooit kunnen bedenken! Nadat zijn tweede zoon Hendrik Christiaan in 1877 het levenslicht ziet blijkt deze slimme jongen na het Haarlemse gymnasium en de Universiteit van Leiden, in Amsterdam in 1901 proponentsexamen 1) te doen bij het Seminarium der Algemeene Doopsgezinde Sociëteit. En in 1902 volgt zijn eerste benoeming tot predikant en wel in Holwerd en later te Balk, waar de doopsgezinde kerk is opgericht. Maar waarom deed hij dat en werd hij niet gewoon kleermaker, net als zijn vader, opa, ooms en noem maar op? Oh wacht: van moeders kant is in ieder geval aantoonbaar 2) dat zijn opa doopsgezind was en dus zal zijn moeder dat ook wel zijn geweest, toch? En hoe zit dat dan met die Doopsgezinde Kerk? EEN BEETJE UITLEG De doopsgezinden, ook wel mennonieten, menisten, (weder)dopers of doperse genoemd, vormen de Nederlandse tak van een van oorsprong radicaal reformatorische stroming van protestantse christenen, die zich afs

Kijk, het is midden december 1850 en daar komt P.J. senior ter wereld, nummer zeven in een rij van negen kinderen van vader Christiaan en moeder Johanna Maria Hagemans, daar aan de Kraayenhorstergracht in Haarlem.1) OMA DE MEY Op vrijdag 15 september 1871 trekt notaris Herman Obreen zijn jas aan en wandelt van zijn kantoor aan het Rapenburg – of misschien wel per koets, gezien zijn bijbanen en maatschappelijke functies zal hij niet onbemiddeld zijn geweest – naar het Arme Mannen- en Vrouwenhuis aan de Herengracht 2). Hij heeft daar een afspraak met Teuntje de Mey, die niet in staat is met het huwelijk van haar kleinzoon als enig overgebleven grootouder in te stemmen. De ouders van P.J. Sr. zijn namelijk al overleden en dus moet er een notariële akte komen waarin dit wordt geregeld. Blijkbaar is het ongerief van lichamelijke aard want Teuntje weet nog een keurige handtekening op de akte te produceren op haar leeftijd van 81. Ze zal de 92 nog halen! CRISIS Dus staan de nog net mi

HET BEGIN Toch een beetje vreemd: Elbert Nieboer huwt in 1873 en verklaart van beroep schipper te zijn en als hij op 14 februari 1879 – ’t was meer herfst dan winter - weer bij het Nijkerkse gemeentehuis staat is hij schippersknecht. Bepaald geen promotie. Hij was overigens daar om aangifte te doen van de geboorte van Hendrik Wilhelm Nieboer, zijn tweede kind, dat ’s morgens vroeg om één uur aan de Koetsendijk is geboren. 1) Het lijkt wel of H.W. (Hein) zijn draai niet kan vinden. Begin twintigste eeuw vertrekt hij naar Haarlem om vandaar in september 1903 terug te keren en bij zijn oom Peter in te trekken, waar ook zijn vader woont.2) Deze inschrijving klopt niet. In het Algemeen Handelsblad van 20 juni 1903 lezen we namelijk: "Bij de gisteren gehouden aanbesteding van den bouw van een heerenhuis voor den heer G.Prins Azn. te Nijkerk, was laagste inschrijver H.W. Nieboer te Nijkerk voor f 22,800" . Hein was in juni dus al in Nijkerk en blijkbaar is de aanbesteding niet

De 19e eeuw, die gekenmerkt is door politieke omwentelingen, is eveneens een periode van evoluties, transformaties en uitzonderlijk wetenschappelijk bruisen. Deze eeuw, die gekend staat voor de opkomst van de batterij, automatische weefgetouwen, de spoorweg, het conservenblik, de telefoon of voorts ook de gloeilamp, is de eeuw bij uitstek die van de uitvindergenieën. Denk maar eens aan de spijkerbroeken van Strauss, de Folies Bergère, een zonnige tijd. Maar ook de dames roerden zich; zo werd Aletta Jacobs de eerste vrouw op een Nederlandse universiteit. 1) En uitgerekend op 23 april 1872 was er geen zon, geen wind en de temperatuur was ook al niks maar wel was er Petrus Johannes Barthel Sr., die aangifte ging doen van de geboorte - een dag eerder - van zijn eerstgeborene, eveneens Petrus Johannes, vernoemd naar…, ja naar wie? Want volgens de vernoemingregels had hij Christiaan moeten heten, naar zijn grootvader. Maar goed, nu naar zijn vader natuurlijk. Senior had zijn schoonvader,

Het is al weer zeven jaar geleden dat ik aandacht heb besteed aan dit blog: tijd dus om het weer leven in te blazen. De laatste tijd ben ik druk geweest biografieën op te stellen van mijn voorouders, te rekenen vanaf mijn grootouders. Startpersoon (de proband) in mijn stamboom is mijn jongste zoon en hij krijgt nummer 1, zijn ouders nummers 2 en 3 en zo verder, zodat je alle generaties en de relatie tussen de personen beter kunt begrijpen. De gegevens van de personen die in leven zijn blijven natuurlijk vertrouwelijk. Maar ook die van mijn ouders en schoonouders houd ik liever dicht bij mij. De nazaten van sergeant Johannes Barthel weten misschien al van zijn “heldendaden” maar de Nieboeren zullen nog opkijken van de rijke historie uit een onverwachte hoek: die van de landbouw en veeteelt. En zo belanden we dus als eerste bij mijn grootvader Petrus Johannes Barthel (nummer 8). Maar eerst volgt hieronder een droge opsomming van de namen van de voorouders van de proband, die ik tot nu