Doorgaan naar hoofdcontent

Arie Marees en de vruchtbaarheidskoker

EEN NAALDENKOKER
Al eerder op dit blog heb ik geschreven over de ondernemerslust van de familie Marees, bijna altijd in de agrarische sector. Om te voorkomen dat het telkens gaat over boeren, aan- en verkopen in land of (on)roerende goederen heb ik me tot nu toe beperkt tot twee Marees’ (of Mareezen?), lees maar o.a.: http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/12/een-biografie-van-jan-marees-54-1811.html . Totdat ik stuitte op een mooi verhaal over een naaldenkoker.
De grootvader van bovengenoemde Jan Marees (Jan is opa van mijn schoonvader), Dirk Jansz Winkel trad op 25 februari 1787 in Schagen in het huwelijk met Wijntje Frans Wijk 1). Hij was zo gek op haar dat hij een zilveren naaldenkoker schonk. Bovenop zit een dop, die je los kunt draaien met daarin de letters T:DW gegraveerd. De T staat mogelijk voor trouw- en ondertrouwregister 2) en de andere letters moeten dan Dirk en Wijntje zijn; dus getrouwd zijn Dirk en Wijntje. Mooi hè. De koker is door de vervaardiger fraai bewerkt met liefdes- en vruchtbaarheidssymbolen, zoals een man en een vrouw die elkaar de hand reiken boven twee brandende harten en een moeder die haar kind de borst geeft.


ARIE
Het is 13 juli 1788: het eerste kindje van Dirk en Wijntje wordt ten doop gehouden, een dochter met de naam Trijntje. 3) Zij trouwt op 18 november 1810 met Dirk Marees 4) en kreeg de koker in haar bezit maar erg lang mocht ze ervan niet genieten want na haar overlijden in het kraambed op 5 mei 1822 5) ging hij naar Dirk.
Arie Marees
En Dirk hertrouwde met Grietje Zander 6) waarmee hij o.a. een zoon Arie kreeg. 7) En dan gebeurt er iets vreemds: in plaats van dat de naaldenkoker naar één van de kinderen uit Dirks eerste huwelijk ging (de nazaten van Wijntje Wijk), erfde Dirks oudste zoon Arie Marees en zijn vrouw Jantje Dikker 8) de naaldenkoker van Wijntje Wijk.


CISCA
En dat is allemaal te vinden tijdens een zwerftocht op het internet, waar we onder meer de blog van Cisca Frinks aantreffen, die toestemming gaf voor gebruik van plaatjes en content. 9) De naaldkoker is als nazaat van Wijntje Frans Wijk in haar bezit, dan weet de lezer dat deze niet is zoek geraakt. Overigens bezit het Rijksmuseum een aantal van soortgelijke kokers 10); misschien een hint voor Cisca? 😉

Bronnen:
1) Trouwboek Nederduits Gereformeerd Schagen 1657-1816 (Transcriptie) via Family Search image 98,
2) Genealogie trefwoordenlijst van André Dumont, Oss op
http://home.planet.nl/~dumon002/index.html
3) Doopboek Nederduits Gereformeerd Schagen 1672-1812 via Family Search image 379
4) Trouwen alle gezindten Zijpe 1696-1811 via Family Search image 168
5) Burgerlijke Stand Overlijden Schagen aktenummer 19 via Family Search image 272
6) Burgerlijke Stand Huwelijke Zijpe aktenummer 38
7) Burgerlijke Stand Geboorten Zijpe ongenummerd
8) Burgerlijke Stand Huwelijken Barsingerhorn aktenummer 8
9) https://indexbacis.blogspot.com/
10) https://www.rijksmuseum.nl/nl/zoeken?q=naaldenkoker&v=&s=&ii=0&p=1 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!