Doorgaan naar hoofdcontent

Een biografie van Meeuwis Cornelisz Baan (308) 1737-1777

BAAN
Is dat familie? Jawel hoor, kijk maar: mijn oma Cornelia Weijers >>> haar vader Johannes Jacobus, die getrouwd was met Dirkje Storm >>> haar vader Corstiaan >>> haar opa Nicolaas >>> diens vrouw Geertruida Baan, dochter van Cornelis, kleinkind van Mees: we zijn er.

DE BOOT IN

Vlag van de VOC (Bron: Wikipedia, Public domain)
We hadden niet alleen voorouders als molenaars of boeren met poten in de klei maar ook nog gasten op de boot! En niet zo maar een boot, nee een schip van de VOC, de Vereenigde Oostindische Compagnie, tussen 1600 en 1800 het grootste handelsbedrijf ter wereld. Hoe Mees daar als matroos terecht is gekomen is een raadsel. Bij zijn huwelijk in 1759 in Schelluinen met de dochter van een schepen (een soort wethouder in die tijd) lezen we dat zij elk drie gulden moesten betalen voor de ceremonie 1), wat duidt op enige vorm van welstand. Vreemd genoeg duikt hij in 1771 op in de borgbrieven van het Leidse Armenhuis. 2) Het gaat om Leidenaren die naar elders vertrokken en een bewijs vroegen dat ze, mochten ze tot armoede vervallen en een uitkering (bedeling) nodig hebben, een beroep op hun Leidse armbestuur zouden kunnen doen en dus niet ten laste van hun nieuwe plaats van inwoning komen.

RETOURTJE INDIË
Voor de VOC was het spiegelretourschip het meest belangrijke scheepstype en ik vermoed dat de “Vrouwe Elisabeth” één van die types was. 3) Op 14 mei 1773 vertrok ze van de rede van Goeree naar Kaap de Goede Hoop om daar van 31 augustus tot 28 september proviand in te slaan en de nodige reparaties te laten uitvoeren. Aan boord waren ruim tweehonderd mensen, onder wie een flink aantal soldaten. O ja, er was ook een boekhouder bij voor de scheepssoldijboeken. Kijk, hier hebben we zo’n scheepssoldijboek:

Bron: Nummer toegang 1.04.02, inventarisnummer 14267, folionummer 108 rechtsonder via Nationaal Archief

Tijdens mijn langdurig verblijf op de HBS ben ik regelmatig geplaagd met het vak boekhouden, kennelijk een vaderlands overblijfsel van de VOC. Maar dit terzijde. In het genoemde boek werd precies genoteerd wie er aan boord van het schip waren, wat er van hen verwacht werd en hoeveel ze verdienden. Gelukkig maar, want daarom weten we dat Mees op de “Vrouwe Elisabeth” was aangemonsterd voor negen gulden gage per maand. De terugreis ging met het schip de “Beekvliet”. 4)

ENKELE REIS
Mees krijgt de smaak te pakken en vertrekt op drie november 1775 van de rede van Goeree opnieuw via Kaap de Goede Hoop naar Batavia. In de dossiers van het Nationaal Archief lezen we dat er nogal wat van hem verwacht werd als matroos: “waak- en roergang; laden en lossen; reinigen, teren en kalfaten (schoonsbranden van de scheepshuid, CB) van het schip; af- en aanslaan van de zeilen; helpers van de onderofficieren. Ook wel bootsgezel.” 5)

Model van een VOC schip (naam onbekend) Bron: Rijksmuseum (Public domain)

Na de proviandering in maart 1776 vertrekt het schip naar Batavia en dan gaat het mis: Mees komt op 4 mei te overlijden: de omstandigheden waaronder zijn niet bekend. Het lichaam wordt in een doek genaaid, verzwaard met kogels en vervolgens na een gebed vanaf een plank met een “één twee drie, in godsnaam” de zee in geschoven. Bij thuiskomst van de Diana wordt er nog 45 gulden aan de weduwe en haar zoon Cornelis uitbetaald. 5)

De replica Batavia voor de film "De Scheepsjongens van Bontekoe" op weg (Bron: Wikipedia, public domain)

1) Trouwboek Gaarders kopie Zuid-Holland; Hardinxveld, nummer toegang 3.04.17.034, inventarisnummer 1.II scan 72
2) Lijst borgbrieven aan Nederduits gereformeerde personen, inventarisnummer 6133 1768-1787 kaart 3269/3270
3) https://www.vocsite.nl/schepen/detail.html?id=10095
4) Nationaal Archief nummer toegang: 1.04.02, inventarisnummer: 14260, folionummer: 104
5) Nationaal Archief nummer toegang: 1.04.02, inventarisnummer: 14267, folionummer: 108

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!