Doorgaan naar hoofdcontent

Hendrik Christiaan (Henk) Barthel: een éénzijdig ongeval in 1934

Het is woensdag 26 september 1934, een mooie najaar dag; droog weer, weinig zon maar toch zo’n twintig graden en matige wind uit het zuiden. Goed weer om een eindje met de motor op stap te gaan. Wat Henk er toe heeft gebracht om in Vogelenzang te geraken zullen we natuurlijk nooit te weten komen. Om half één ’s middags rijdt hij met zijn 500cc TWN S uit 1925 op de Vogelenzangseweg ter hoogte van villa Vinkenduin als hij plotseling van de rechterzijde van de rijweg naar het midden wil gaan rijden en van zijn motor valt.1)



Henk raakt door de val zeer ernstig gewond aan het hoofd en wordt met een ziekenwagen naar het Elisabeth Gasthuis in Haarlem gebracht, waar hij na geneeskundige behandeling aan een schedelfractuur komt te overlijden. Zijn bedroefde moeder, broers en zusters en verloofde Ali Verburg in verdriet achterlatend. Uit het politierapport is niet op te maken wat de oorzaak van de val is geweest; de getuige heeft volgens het rapport verder niets verklaard.



Gereformeerd Jongelingsblad 5-10-1934
Uit de overlijdensadvertenties kun je opmaken dat Henk een zeer gelovig mens is geweest.
De Vogelenzangseweg staat nu bekend als zeer gevaarlijk: er zijn veel ongelukken gebeurd in het verleden en de maximum snelheid is tegenwoordig vastgesteld op zestig kilometer per uur. Van 1971 tot 1975 hebben we hemelsbreed een kilometer van de plek van het ongeval gewoond…

1) Dag- en nachtrapporten Gemeentepolitie Bloemendaal via Noordhollandsarchief 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da