Doorgaan naar hoofdcontent

Een korte biografie van IJsbrant Aelberts Rosenboom (2368)

A12 
We gaan naar Waarder. Dat ligt ongeveer tussen Woerden en Gouda, langs de A12. En we gaan daar niet om te vissen hoewel het er best leuk uitziet:
 
Bron: Streetview
Vissen deden we vroeger in de molenvijver van de Heussensstraat in Haarlem. Over die straat: lees hier http://barthelgezocht.blogspot.com/2020/02/h-o-n-d-e-r-d-en-nog-eens-de.html Dat was niet toegestaan en als dan de politie verscheen riepen we naar elkaar: “Kijk uit, daar komt een schout!”
 
DE SCHOUT
In plaatsen met zelfbestuur werd het bestuur gevormd door de vroedschap (burgemeester en schepenen) en rechtspraak uitgeoefend door de schepenbank. Oorspronkelijk stond de schout als vertegenwoordiger van de plaatselijke heer boven burgemeester en schepenen en werd geleidelijk een stedelijk ambtenaar. De schout had als taak de handhaving van de orde en veiligheid. Tevens was hij als voorzitter van de schepenbank belast met het rechtsproces; hij trad op als aanklager en voerde het vonnis uit. Hij was geen rechter. In de schout waren bestuurlijke en rechterlijke aspecten verweven: de schout was politiechef en officier van justitie in één persoon: er was nog geen scheiding van rechterlijke en uitvoerende macht. 1) En met IJsbrant Aelberts Rosenboom zitten we bijna aan het eind van de zestiende eeuw: in ieder geval voor wat betreft zijn geboortedatum, schat ik zo. Hier is zijn plekje in de familie:
 

We weten zeker dat hij schout was in Waarder 2) en we komen hem voortdurend tegen in allerlei documenten, die voor mij niet leesbaar zijn: Oudhollands handschrift. Gelukkig zijn er mensen, die een aantal van die documenten hebben vertaald en op het internet hebben geplaatst. 
 
Bron: Google maps (Klik erop om het beter te kunnen zien!)
 
THE CHILDREN’S INVESTMENT FUND *
Het plaatselijk gerecht had toezicht op wezen en halfwezen en moest ervoor zorgen dat de belangen van de kinderen niet werden geschaad of dat de familie er met het erfdeel vandoor ging. Dat gebeurde in de Weeskamer. 3) En daar speelde de schout ook weer een rol in, lees maar: “…Neeltje Pietersdr bekent schuldig te zijn aan …” enz. enz. “… de somme van 276 carolus guldens…” enz. “Het geld kwam uit de weeskist 4) door handen van Isbrant Aelbers Rosenboom, schout, Gerrit Pietersz van Groenendijck 5)(deze noot echt even doorlezen!) en Gerrit Adriaensz, weesmeesters te Waarder. En zij belooft de lening terug te betalen…” enz. 6) Het was blijkbaar gewoonte de gelden van de kinderen te beleggen. En dat ging best goed hoor, want enkele voogden legden op 11 mei 1646 rekenschap af van het beheer van een tegoed …“wat toegenomen is van 500 naar 650 guldens. zij verklaren deze 650 guldens te beleggen aan de kerk te Waarder, met een interest van 3 guldens en 15 stuivers te honderd.” Kleine kinderen worden groot en dus kwam er een ogenblik waarop de wezen hun tegoeden opeisten. Dat kon voor de jongens bij een leeftijd van twintig jaar en voor de meisjes op hun vijfentwintigste. In ieder geval konden ze niet om de handtekening van de schout en de weesmeesters heen. IJsbrant had het er naast zijn andere werk druk mee, gezien de vele aktes, die ik heb aangetroffen. 
 
Gezicht op het dorpje Waarder, bij Woerden tekenaar Pieter Bartholomeusz. Barbiers Objectnummer RP-T-1951-381 Rijksmuseum (Publikek domein)
 
* Dit Amerikaanse "beleggingsfonds" bracht het balletje aan het rollen waarmee ABN AMRO in stukken werd gehakt. Leesadvies: "De prooi"van Jeroen Smit 
 
Bronnen: 
1) https://www.pitveiligheid.nl/posts/geschiedenis-politie-nederland-middeleeuwen-schout-schutterij 
2) a Waarder Dopen 1654 – 1717 Trouwen 1653 – 1722 Lidmaten 1654 – 1717 door Paul Lepelaar Met dank aan Ton Polet DTB-gegevens van WAARDER in Zuid-Holland via hogenda.nl 
b Notarieel Archief Woerden inv.nr.8544 aktenr.53 d.d. 14-07-1662 
3) Verborgen Verleden, Het Stamboomboek door Rob van Drie blz. 140 e.v. 
4) een weeskist is een archiefkast 
5) deze achternaam lijkt sterk op die van een voormalige bankier die iets te maken heeft gehad met de titel van deze alinea: hij is heel erg rijk, man! 
6) Waarder Weeskamer 1692-1800 uittreksel van de weeskamer Waarder Rijksarchief den Haag. nummer 3-04 05 124 via de website van de stichting Oudheidkamer Reeuwijk akte van 7 februari 1646 
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da