Doorgaan naar hoofdcontent

De boerenbruiloft

 
BOERENBRUILOFT
Het is 11 april 1697. In een herberg wordt een bruiloft gevierd.

De boerenbruiloft van Jan Havicksz Steen, Rijksmuseum (Publiek domein)

Aan een tafel zit rechts de bruid omringd door mannen, aan de muur achter haar hangt een wandtapijt. De bruidegom zit links van haar en drinkt zijn glas leeg. Op de voorgrond danst een oude man op de muziek van muzikanten met viool en cello. Links kijken een staande man en vrouw toe. Op de vloer liggen eierschalen, botten, een bord en een lepel. 1) Kortom, er is een flinke braspartij gaande. En als het feest dan bijna afgelopen is, het is al midden in de nacht, worden de nieuwe echtelieden “ter bedde” gedanst, zo wil het gebruik. Er wordt gegluurd en betast voordat alle gasten naar huis gaan. Die komen echter de volgende dag terug om te bezien of alles goed is verlopen... 2)

DE ZUIDERZEE
Op 4 februari 1825 veroorzaakte een stormvloed grote schade langs onder meer de Zuiderzeekust bij Nunspeet en Hoophuizen. Eén van de boerderijen, die werd verzwolgen door het water was de Hullemanserve, een afsplitsing van het Hullemansgoet. Het is eerder bewoond geweest door de familie Drost. Het Hullemansgoet is omschreven als “Die saelwehr (De kern van een herengoed, CB) groot tho sijn 3 sch. (schepel: ca 1450 m2, CB) gesaijs (te bezaaien akkerland, CB) daerop alleenlick een schuir staet, ende noch tott idt gehele goet te gehoren 8 mld. (molder: ca een halve hectare, CB) roggelandts bij het dorp toe Nunspeet aende Santvre opten Enck ende aende Kerckwech, in 7 stucken gelegen. Insgelijcken noch ongeveerlick 60 mld. haverlandts gelegen in 3 stucken, als 2 delen in Dornspijck ende Bijssel, het eene gr. 6 sch. ende 't ander 5 mud ende die reste in een stuck in Nunspeet aen Dornspijck schietende. Oock berechticht sijnde tott schaepstraij, (?) plaggen ende stroijsel int Nunspeter Velt”. 3)

Kaart doorbraken 04-02-1825 E. Maaskant Universiteit van Utrecht (Publiek domein)
  
Bron: Pixabay (Publiek domein)

NIEUW GELD...
In de post Peter Jansen Nieboer, nawoord (zie: http://barthelgezocht.blogspot.com/2020/10/peter-jansen-nieboer-1700-1775-nawoord.html ) meende ik dé geldbron te hebben gevonden voor de aankoop van zijn onroerend goed. Nu blijkt echter dat we via Peters moeder Marijtje Peters (Drost) zijn gestuit op een eveneens gefortuneerde familie, die van Drost. Zo zie je maar weer, genealogie is ook voor de amateur net wetenschap: je moet je telkens weer aanpassen aan nieuwe vondsten. 
Eerst maar weer even laten zien waar Marijtje en haar voorzaten in de familie voorkomen. Daarbij ga ik uit van haar zoon Peter Jansen Nieboer want diens voorzaten kennen we nu wel zo langzamerhand. En anders moet je voor het overzicht op het hierboven vermelde linkje even klikken.
 

 ... EN NIEUWE WOORDEN LEREN
 

We gaan eens even lekker lang zitten: zo van 1610 tot voorlopig rond 1700 en nog een beetje. Marijtjes overgrootvader Lubbert Aerts Drost en zijn zus Weijme krijgen op 8 december 1610 oprukking voor het herengoed Hullemansgoet: ze kregen de helft in handen. Even uitleggen: oprukking betekent dat de eigenaren verplicht zijn diensten te verlenen aan de heer van de streek en gebonden zijn aan het land, dat ze bewonen en bewerken. Ze zijn ook verplicht hun best te doen het gehele eigendom van het goed te verwerven. Eén keer in de zes jaar vragen ze de heer oprukking aan wat ze twee goudguldens kost. Op 25 juni 1639 wordt het goed gesplitst en krijgt Marijtjes oom, ook Lubberts Aerts Drost geheten, oprukking en krachtens magescheid (boedelscheiding) een kwart in handen. Dan verschijnt Lubberts broer Peter Aerts Drost (Marijtjes vader) op 4 april 1676 ten tonele, die oprukking verkrijgt en investiture (toestemming van de heer tot bewoning): hij erft van zijn broer. Het duurt niet lang of Marijtjes broer Aert Peters Drost krijgt in 1682 oprukking en investiture als erfgenaam van zijn vader Peter. Door vererving kon het eigendom soms enorm versnipperen en moesten de eigenaren zich flink inspannen om de andere delen terug te kopen met consent (toestemming) van de heer. Zo’n consent was zelfs voor het omhakken van bomen (het houwen) verplicht. 3) Al die transacties moesten natuurlijk betaald worden en het is niet ondenkbeeldig dat onze voorvader Peter Jansen Nieboer van deze bron van financiering dankbaar gebruik heeft gemaakt.

Met Aert zijn we weer terug bij Marijtje, als je goed hebt opgelet. Haar bruiloft met Jan Gijsberts, de vader van Peter Jansen Nieboer was misschien ook wel zo uitbundig als het tafereel op het schilderij hierboven van Jan Havicksz Steen. Zeker is dat zowel Hullemansgoed als Hullemanserve in 1825 door de overstroming zijn verwoest.

Bronnen:
1) De boerenbruiloft van Jan Havicksz Steen, Rijksmuseum (Publiek domein)
2) Uit: Wonderlicke Avontuer, Van twee Goelieven, de eene ghenaemt Waterbrant, ende de andere Wintergroen. 1624.
3) Herengoederen op de Veluwe deel II: Nijkerk, Putten, Ermelo en Nunspeet. De Jonge en B.J. van de Enk (red.) 1992. Publicatie 258 Vereniging Veluwse Geslachten

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da