Doorgaan naar hoofdcontent

De boerenbruiloft

 
BOERENBRUILOFT
Het is 11 april 1697. In een herberg wordt een bruiloft gevierd.

De boerenbruiloft van Jan Havicksz Steen, Rijksmuseum (Publiek domein)

Aan een tafel zit rechts de bruid omringd door mannen, aan de muur achter haar hangt een wandtapijt. De bruidegom zit links van haar en drinkt zijn glas leeg. Op de voorgrond danst een oude man op de muziek van muzikanten met viool en cello. Links kijken een staande man en vrouw toe. Op de vloer liggen eierschalen, botten, een bord en een lepel. 1) Kortom, er is een flinke braspartij gaande. En als het feest dan bijna afgelopen is, het is al midden in de nacht, worden de nieuwe echtelieden “ter bedde” gedanst, zo wil het gebruik. Er wordt gegluurd en betast voordat alle gasten naar huis gaan. Die komen echter de volgende dag terug om te bezien of alles goed is verlopen... 2)

DE ZUIDERZEE
Op 4 februari 1825 veroorzaakte een stormvloed grote schade langs onder meer de Zuiderzeekust bij Nunspeet en Hoophuizen. Eén van de boerderijen, die werd verzwolgen door het water was de Hullemanserve, een afsplitsing van het Hullemansgoet. Het is eerder bewoond geweest door de familie Drost. Het Hullemansgoet is omschreven als “Die saelwehr (De kern van een herengoed, CB) groot tho sijn 3 sch. (schepel: ca 1450 m2, CB) gesaijs (te bezaaien akkerland, CB) daerop alleenlick een schuir staet, ende noch tott idt gehele goet te gehoren 8 mld. (molder: ca een halve hectare, CB) roggelandts bij het dorp toe Nunspeet aende Santvre opten Enck ende aende Kerckwech, in 7 stucken gelegen. Insgelijcken noch ongeveerlick 60 mld. haverlandts gelegen in 3 stucken, als 2 delen in Dornspijck ende Bijssel, het eene gr. 6 sch. ende 't ander 5 mud ende die reste in een stuck in Nunspeet aen Dornspijck schietende. Oock berechticht sijnde tott schaepstraij, (?) plaggen ende stroijsel int Nunspeter Velt”. 3)

Kaart doorbraken 04-02-1825 E. Maaskant Universiteit van Utrecht (Publiek domein)
  
Bron: Pixabay (Publiek domein)

NIEUW GELD...
In de post Peter Jansen Nieboer, nawoord (zie: http://barthelgezocht.blogspot.com/2020/10/peter-jansen-nieboer-1700-1775-nawoord.html ) meende ik dé geldbron te hebben gevonden voor de aankoop van zijn onroerend goed. Nu blijkt echter dat we via Peters moeder Marijtje Peters (Drost) zijn gestuit op een eveneens gefortuneerde familie, die van Drost. Zo zie je maar weer, genealogie is ook voor de amateur net wetenschap: je moet je telkens weer aanpassen aan nieuwe vondsten. 
Eerst maar weer even laten zien waar Marijtje en haar voorzaten in de familie voorkomen. Daarbij ga ik uit van haar zoon Peter Jansen Nieboer want diens voorzaten kennen we nu wel zo langzamerhand. En anders moet je voor het overzicht op het hierboven vermelde linkje even klikken.
 

 ... EN NIEUWE WOORDEN LEREN
 

We gaan eens even lekker lang zitten: zo van 1610 tot voorlopig rond 1700 en nog een beetje. Marijtjes overgrootvader Lubbert Aerts Drost en zijn zus Weijme krijgen op 8 december 1610 oprukking voor het herengoed Hullemansgoet: ze kregen de helft in handen. Even uitleggen: oprukking betekent dat de eigenaren verplicht zijn diensten te verlenen aan de heer van de streek en gebonden zijn aan het land, dat ze bewonen en bewerken. Ze zijn ook verplicht hun best te doen het gehele eigendom van het goed te verwerven. Eén keer in de zes jaar vragen ze de heer oprukking aan wat ze twee goudguldens kost. Op 25 juni 1639 wordt het goed gesplitst en krijgt Marijtjes oom, ook Lubberts Aerts Drost geheten, oprukking en krachtens magescheid (boedelscheiding) een kwart in handen. Dan verschijnt Lubberts broer Peter Aerts Drost (Marijtjes vader) op 4 april 1676 ten tonele, die oprukking verkrijgt en investiture (toestemming van de heer tot bewoning): hij erft van zijn broer. Het duurt niet lang of Marijtjes broer Aert Peters Drost krijgt in 1682 oprukking en investiture als erfgenaam van zijn vader Peter. Door vererving kon het eigendom soms enorm versnipperen en moesten de eigenaren zich flink inspannen om de andere delen terug te kopen met consent (toestemming) van de heer. Zo’n consent was zelfs voor het omhakken van bomen (het houwen) verplicht. 3) Al die transacties moesten natuurlijk betaald worden en het is niet ondenkbeeldig dat onze voorvader Peter Jansen Nieboer van deze bron van financiering dankbaar gebruik heeft gemaakt.

Met Aert zijn we weer terug bij Marijtje, als je goed hebt opgelet. Haar bruiloft met Jan Gijsberts, de vader van Peter Jansen Nieboer was misschien ook wel zo uitbundig als het tafereel op het schilderij hierboven van Jan Havicksz Steen. Zeker is dat zowel Hullemansgoed als Hullemanserve in 1825 door de overstroming zijn verwoest.

Bronnen:
1) De boerenbruiloft van Jan Havicksz Steen, Rijksmuseum (Publiek domein)
2) Uit: Wonderlicke Avontuer, Van twee Goelieven, de eene ghenaemt Waterbrant, ende de andere Wintergroen. 1624.
3) Herengoederen op de Veluwe deel II: Nijkerk, Putten, Ermelo en Nunspeet. De Jonge en B.J. van de Enk (red.) 1992. Publicatie 258 Vereniging Veluwse Geslachten

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!