Doorgaan naar hoofdcontent

Dirk de Boer (1843-1901): schipper en koopman

PROLOOG
Mijn enige zus emigreerde in de vorige eeuw naar Canada. Zij ontmoette daar een Canadese emigrant met Hollandse achtergrond waarop zij viel. 
 
En zo geviel het dat zij nog even terugkeerde om van ons afscheid te nemen om zich definitief met haar de Bree te vestigen in dat verre land. 
We gaan eens kijken naar de belevenissen van de voorzaten van haar man. 
 
We gaan verder met Dirk de Boer (1843-1901)
 
INHOUD
  • Een hard leven
  • De herberg
  • Witte kool, zuurkool en de schipper komt aan wal 


Zuurkool (Bron: Pixabay, Public domain)




 
EEN HARD LEVEN
De leefomstandigheden waarin de Langevelder tuinders hun brood moesten verdienen waren vaak zo zwaar dat gerust gesproken kan worden van een strijd om het bestaan 1) 

Door de gebrekkige hygiënische omstandigheden eiste de telkens terugkerende cholera daarnaast zijn slachtoffers. 2) Van de elf kinderen, die Dirk en zijn vrouw Neeltje Bakker kregen zouden er zes jong sterven en één levenloos worden geboren. 3) 

Dirk en Neeltje werden beiden niet oud (57 en 59 jaar). 4) We vinden ze hier in de familie:





 
DE HERBERG
Arie Kist en Neeltje Op 't Land van Dijk runden in Zuidscharwoude een aardige herberg de Roode Leeuw genaamd maar in 1911 sloopten ze de boel. 5) En na herbouw ziet het er nu zo uit.:

Bron: Streetview


Maar niet voordat notaris Mattheus Gouverne uit Alkmaar er zijn veiling hield op 20 maart 1889 waar diverse panden onder de hamer kwamen. 

Voor 2.070 gulden koopt Dirk twee panden in Zuidscharwoude waaronder één met een werkplaats. 6)

WITTE KOOL EN ZUURKOOL EN DE SCHIPPER KOMT AAN WAL
Mocht de lezer het nog niet weten: eerst was er witte kool en toen zuurkool. 

Pas in 1878 werd er in Noordscharwoude een zuurkoolfabriek opgericht, waar witte kool verwerkt werd tot zuurkool. Huismoeders deden dat zuurkool maken eerst zelf: laagje kool, beetje zout en dan weer een laagje enzovoorts.  

In 1878 is dus de eerste zuurkoolfabriek in gebruik genomen in Noordscharwoude. 7) 

Het is wel toevallig dat Dirk net in die tijd zijn schipperspet aan de kapstok heeft gehangen en koopman is geworden. We weten dit uit verschillende aktes uit de Burgerlijke Stand, die daar melding van maken. 

De gevel van de latere fabriek die er werd gebouwd bestaat nog en is gerestaureerd. Erachter staan nieuwe appartementen.

8)



Op wat voor soort schip Dirk de scepter zwaaide is niet bekend: in ieder geval niet bij de vissersvloot of de eigen handelschippers. 9) 

Tenslotte valt op hoe laag het onroerend goed werd getaxeerd voor de erfbelasting: nog geen tweeduizend gulden 10) terwijl er het dubbele voor is betaald. 11)


BRONNEN:
1) Van Otterplaat tot Groenveldsweid oktober 2012 bladzijde 41, het tijdschrift van de Stichting Langedijker Verleden
2) Wikipedia
3) diverse aktes van de Burgerlijke Stand
4) Burgerlijkse Stand Overlijden Broek op Langedijk akteummers 4 en 7
5) Van Otterplaat tot Groenveldsweid oktober 2009 bladzijde 11, het tijdschrift van de Stichting Langedijker Verleden
6) Notaris Gouverne 1879-1893 , inventarisnummer 65A, aktenummer 77 van 20 maart 1889 Alkmaar 1885-1905
7) Van Otterplaat tot Groenveldsweid 1998 bladzijde 17, het tijdschrift van de Stichting Langedijker Verleden
8) Gerestaureerde gevel van de voormalige Noordhollandsche Conservenfabriek in Noord-Scharwoude, Rijksmonumenten (Wikipedia)
9) Van Otterplaat tot Groenveldsweid 1999 bladzijde 10, het tijdschrift van de Stichting Langedijker Verleden
10) Memorie van Successie Kantoor Alkmaar 5/7528 van 15mei 1901 via Noord-Hollands Archief image 99
11) Notaris P.G. Duker 1879-1893, inventarisnummer 65A, aktenummer 228 van 25augustus 1880 Zuidscharwoude en Notaris Gouverne 1879-1893, inventarisnummer 65A, aktenummer 77 van 20 maart 1889 Alkmaar 1885-1905



Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da