Doorgaan naar hoofdcontent

Een korte biografie van Gerrit Jan Scholten (22) 1841-1884

Even kijken waar Gerrit Jan staat in de familie: mijn moeder Willempje Nieboer (5) >>> haar vader Hendrik Wilhelm Nieboer (10) getrouwd met (eerste huwelijk) Gerritdina Scholten (11) >>> Gerrit Jan Scholten (22)

MONEY: IT’S A HIT!
Bij die Scholtens en Leusinks cum suis uit Dalfsen respectievelijk Hardenberg zat meestal wel geld. Dat zal verderop bij de voorzaten blijken, die we in de archieven aantreffen als landbouwers en bouwmannen, hetgeen nogal eens duidt op vermogende mensen. En dan zien we hier een tobber, die niet verder is gekomen als arbeider, die al op jonge leeftijd aan zijn eind komt.
Dan, in 1884 lezen we in de boeken van de Diaconie van de Nederlands Hervormde Kerk dat zijn lief Jennigjen Leusink drie keer in de buidel moet tasten voor de begrafeniskosten voor haar man en twee van haar kinderen. 1) In de kranten vinden we naast de “normaal” voorkomende ziektes geen epidemieën in Hardenberg; voor haar moet het een rampjaar zijn geweest.
Ook zien we in de diverse aktes van de Burgerlijke Stand als getuigen koopmannen en landbouwers optreden, toch wel een teken van standing.
En drie maanden na het huwelijk wordt het eerste kind geboren. 2) Zou G.J. zich aan Jennigjen hebben vergrepen of was het andersom en wilde zíj wel wat? Of ging het om geld en zocht de moeder van G.J. – zij was landbouwster en weduwe – een goede partij voor haar zoon en duurden de onderhandelingen rond het huwelijk een beetje langer dan normaal? In de Voorstraat in Hardenberg ten tijde van het overlijden van haar man, daar woonde Jennigjen heel netjes.

1) Transcriptie Diakonie ontvangsten 1884 via www.historischeprojekten.nl
2) Burgerlijke Stand Geboorten Stad Hardenberg aktenr.45

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die geweest van – mede - aangever van

Ik had een oom...

Lang geleden maakte de schrijver Godfried Bomans deel uit van een panel in het radioprogramma Kopstukken. Mensen uit het publiek konden hem vragen stellen en vaak begon Bomans na enkele seconden wachten met "Ik had vroeger een oom..." om daarmee zijn betoog te beginnen. Nu had ik vroeger óók een oom en die bezat een motor, kijk maar: We zien hier Hendrik Christiaan (Henk) Barthel, een broer van mijn vader. De motor is een 500CC TWN S uit 1925, topsnelheid 130 kilometer per uur; TWN staat voor Triumph Werke Nürnberg. Waarom nu dit verhaal? Welnu, onlangs wilden mijn oudste zoon en zijn vriend mijn gereedschapskist lenen om een oude motor aan de praat te krijgen, die de vriend op de kop had getikt. Na enig sleutelen was hij erin geslaagd en het één en ander is op film vastgelegd. Zet het volume van je luidsprekers maar wijd open en luister vooral naar de claxon. Enjoy!