Doorgaan naar hoofdcontent

Een korte biografie van Gerrit Jan Scholten (22) 1841-1884

Even kijken waar Gerrit Jan staat in de familie: mijn moeder Willempje Nieboer (5) >>> haar vader Hendrik Wilhelm Nieboer (10) getrouwd met (eerste huwelijk) Gerritdina Scholten (11) >>> Gerrit Jan Scholten (22)

MONEY: IT’S A HIT!
Bij die Scholtens en Leusinks cum suis uit Dalfsen respectievelijk Hardenberg zat meestal wel geld. Dat zal verderop bij de voorzaten blijken, die we in de archieven aantreffen als landbouwers en bouwmannen, hetgeen nogal eens duidt op vermogende mensen. En dan zien we hier een tobber, die niet verder is gekomen als arbeider, die al op jonge leeftijd aan zijn eind komt.
Dan, in 1884 lezen we in de boeken van de Diaconie van de Nederlands Hervormde Kerk dat zijn lief Jennigjen Leusink drie keer in de buidel moet tasten voor de begrafeniskosten voor haar man en twee van haar kinderen. 1) In de kranten vinden we naast de “normaal” voorkomende ziektes geen epidemieën in Hardenberg; voor haar moet het een rampjaar zijn geweest.
Ook zien we in de diverse aktes van de Burgerlijke Stand als getuigen koopmannen en landbouwers optreden, toch wel een teken van standing.
En drie maanden na het huwelijk wordt het eerste kind geboren. 2) Zou G.J. zich aan Jennigjen hebben vergrepen of was het andersom en wilde zíj wel wat? Of ging het om geld en zocht de moeder van G.J. – zij was landbouwster en weduwe – een goede partij voor haar zoon en duurden de onderhandelingen rond het huwelijk een beetje langer dan normaal? In de Voorstraat in Hardenberg ten tijde van het overlijden van haar man, daar woonde Jennigjen heel netjes.

1) Transcriptie Diakonie ontvangsten 1884 via www.historischeprojekten.nl
2) Burgerlijke Stand Geboorten Stad Hardenberg aktenr.45

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da