Doorgaan naar hoofdcontent

De verbouwing week 11

Toch wel weer een druk weekje:

DE ELEKTRICIEN
De stallamp
Marc had even een gaatje in zijn agenda en dus gelegenheid om onze stallamp buiten te installeren. Gelukkig zit er in de ledlamp een dag/nacht sensor dus die hoefde er niet meer in. Nou ja, in het armatuur dan. Hij vond de keuken erg mooi en was blij dat de montage van de plank met inbouwspotjes zo goed gelukt was, want dat was een hele klus.

VIER TUINLIEDEN
De ruïne is intussen veranderd in een terras bij de openslaande deurtjes van de keuken, een terras in de vorm van een kwartcirkel achter/naast de uitbouw, het vervangen van 400 (!) afzettingspaaltjes langs de borders én de afvoer van de rommel. Bovendien is er vier meter van de ligusterhaag verwijderd en daarvoor in de plaats is een mooi schutting geplaatst met veel privacy.

Marcel graaft

Rob van der Heijden (rechts) en zijn maatje: paaltjes meppen

En Marco kortwiekt alvast de krulwilg in de voortuin

Terras 1

En terras 2

EEN DEURMATTENMAN
Ja, die kwam ook nog want de voordeurmat heeft het niet overleefd; met voeten getreden

TWEE KEUKENJONGENS
O ja, de keuken is ook af, een niet onbelangrijk detail, natuurlijk. Twee man uit Nunspeet, Jarno en Klaas hebben de stapel dozen omgetoverd tot een bruikbaar geheel. Bitterballen wilden ze niet, ze hadden hun eigen broodjes bal…
Klaas (links) en Jarno van Arma Keukens

Enfin, na enig uitleg functioneert alles en vooral de productie van ijsblokjes met behulp van de koelkast is onderwerp van grote hilariteit. Je moet je glas goed hoog houden anders vliegen de (ijs) brokken je om de oren. Fijn dat we tegels op de vloer hebben.





WEER DROGEN
En verder is het wachten op de parketteur, die op 1 april de houten vloer in de woonkamer komt renoveren. Dan moet de vloer na het schuren, voorbehandelen – twee keer in twee dagen – en lakken op de derde dag minstens drie dagen drogen voordat je er met je schoenen op mag lopen. Dat betekent dat de meubels pas op 8 april terug kunnen komen want die verhuisjongens lopen meestal niet op pantoffeltjes.

Reacties

  1. Wauw!!! Wat een prachtig resultaat mensen.
    Plaatjes van de keuken kunnen zo in een voornaam keukentijdschrift.
    Mooi!!, in 1 woord. En zo te zien ook fijn praktisch ingericht.
    Wat zal dat nog lang duren tot 8 april... (!)
    Liefs Frits en Gesiena

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da