IK ZEI HET TOCH
Ik heb het al aangekondigd: drie saaie weken waarin niet veel is gebeurd, anders dan drogen. Drogen, zegt u? Ja, drogen, want het weer werkte niet echt mee en hier en daar waren de plakken specie zo dik dat het z’n tijd nodig had. En daarna kwam Osman, de huisschilder: dit is ‘m:
En die had ook nog wat te doen, ruim twee weken lang. En sodeju (dat zei m’n vader vroeger bij het klussen altijd, vloeken mocht niet thuis) wat is de verf duur tegenwoordig. Plafond woonkamer, wanden woonkamer, de gehele keuken, uitbouw buiten en als je toch bezig bent ook de openslaande deuren, die net nieuw dubbelglas hebben gekregen, de gang en de radiator. En niet te vergeten de plinten voor de gang en de woonkamer. Die kwam Michael al rap in de gang plakken maar helaas: vijf centimeter te kort… Met kunst- en vliegwerk is er weer een oplossing gevonden, die nog wel moet worden afgewerkt. Zonder bitterballen.
BITTERBALLEN?
Kijk, dit is Marc. Marc Duivenvoorde de elektricien.
Die kwam vandaag de klus afmaken: nieuwe groepenkast aanbrengen, schakelaars en stopcontacten afwerken, stopcontact buiten maken en de Hue lampen installeren in de keuken. ’t Zouden toch kleurenlampen worden, Marc? Neu, ’t is wit en warm wit, met die kleuren is het net een bordeel, zonde van je mooie nieuwe keuken. Straks heb je met die 16 miljoen kleuren nog raar volk aan de deur. Een beetje – nou, misschien wel twee beetjes - gelijk heeft hij wel dus de kleuren blijven achterwege. Om vier is-tie klaar om z’n kind van de opvang af te halen. En de buitenlamp dan, vraag ik? Neu, die moet je zelf kopen, dan hang ik ‘m wel op. Al mijn klanten willen zelf hun lamp uitzoeken. Nu had ik nog de oude lamp in de schuur liggen, dus die kon zo tegen de muur maar bij het oprapen viel die al half uit elkaar. Daar had hij niet veel vertrouwen in: dat doe je toch niet, zo’n oud ding op een mooie nieuwe uitbouw. En weer had hij gelijk. En zo zie je maar dat we met al die jongens, die we hier over de vloer hebben gehad bepaald niet hebben te klagen. Zou het ook komen door de bitterballen, die we ze telkens geven?
DUBBELZIJDIG PLAKBAND
Voor de openslaande deurtjes in de keuken hebben we smalle luxaflex jaloezieën gekozen, die in op het raam bevestigde geleiders lopen. Zodat ze niet in de wind gaan klapperen als je de deur open doet. Helaas was aan enkele van de geleiders geen kleefband door de fabriek gemonteerd – “dat heb ik nog NOOIT meegemaakt meneer!” – zodat er een houtje-touwtje oplossing werd gezocht met dubbelzijdig plakband. ’t Werkt wel en het is tijdelijk: er zijn nieuwe geleiders besteld en we wachten af. Het ziet er wel netjes uit:
DAAR IS-TIE!
We hebben een nieuwe keuken! Donderdag 14 maart helemaal uit Nunspeet hier gebracht door twee sterke jongens, die in drie kwartier de hele mik in de woonkamer kwakten. “Niet op dit plankje gaan staan, meneertje: is heel kwetsbaar!” Kijk maar hier staat hij:
Hij moet alleen nog even worden geïnstalleerd, vanaf aanstaande maandag. En dat worden extra drukke dagen want de tuinman komt met twee man de achtertuin renoveren, zo mag je dat wel noemen. Iemand nog bitterballen?
Ik heb het al aangekondigd: drie saaie weken waarin niet veel is gebeurd, anders dan drogen. Drogen, zegt u? Ja, drogen, want het weer werkte niet echt mee en hier en daar waren de plakken specie zo dik dat het z’n tijd nodig had. En daarna kwam Osman, de huisschilder: dit is ‘m:
En die had ook nog wat te doen, ruim twee weken lang. En sodeju (dat zei m’n vader vroeger bij het klussen altijd, vloeken mocht niet thuis) wat is de verf duur tegenwoordig. Plafond woonkamer, wanden woonkamer, de gehele keuken, uitbouw buiten en als je toch bezig bent ook de openslaande deuren, die net nieuw dubbelglas hebben gekregen, de gang en de radiator. En niet te vergeten de plinten voor de gang en de woonkamer. Die kwam Michael al rap in de gang plakken maar helaas: vijf centimeter te kort… Met kunst- en vliegwerk is er weer een oplossing gevonden, die nog wel moet worden afgewerkt. Zonder bitterballen.
BITTERBALLEN?
Kijk, dit is Marc. Marc Duivenvoorde de elektricien.
Die kwam vandaag de klus afmaken: nieuwe groepenkast aanbrengen, schakelaars en stopcontacten afwerken, stopcontact buiten maken en de Hue lampen installeren in de keuken. ’t Zouden toch kleurenlampen worden, Marc? Neu, ’t is wit en warm wit, met die kleuren is het net een bordeel, zonde van je mooie nieuwe keuken. Straks heb je met die 16 miljoen kleuren nog raar volk aan de deur. Een beetje – nou, misschien wel twee beetjes - gelijk heeft hij wel dus de kleuren blijven achterwege. Om vier is-tie klaar om z’n kind van de opvang af te halen. En de buitenlamp dan, vraag ik? Neu, die moet je zelf kopen, dan hang ik ‘m wel op. Al mijn klanten willen zelf hun lamp uitzoeken. Nu had ik nog de oude lamp in de schuur liggen, dus die kon zo tegen de muur maar bij het oprapen viel die al half uit elkaar. Daar had hij niet veel vertrouwen in: dat doe je toch niet, zo’n oud ding op een mooie nieuwe uitbouw. En weer had hij gelijk. En zo zie je maar dat we met al die jongens, die we hier over de vloer hebben gehad bepaald niet hebben te klagen. Zou het ook komen door de bitterballen, die we ze telkens geven?
DUBBELZIJDIG PLAKBAND
Voor de openslaande deurtjes in de keuken hebben we smalle luxaflex jaloezieën gekozen, die in op het raam bevestigde geleiders lopen. Zodat ze niet in de wind gaan klapperen als je de deur open doet. Helaas was aan enkele van de geleiders geen kleefband door de fabriek gemonteerd – “dat heb ik nog NOOIT meegemaakt meneer!” – zodat er een houtje-touwtje oplossing werd gezocht met dubbelzijdig plakband. ’t Werkt wel en het is tijdelijk: er zijn nieuwe geleiders besteld en we wachten af. Het ziet er wel netjes uit:
DAAR IS-TIE!
We hebben een nieuwe keuken! Donderdag 14 maart helemaal uit Nunspeet hier gebracht door twee sterke jongens, die in drie kwartier de hele mik in de woonkamer kwakten. “Niet op dit plankje gaan staan, meneertje: is heel kwetsbaar!” Kijk maar hier staat hij:
Hij moet alleen nog even worden geïnstalleerd, vanaf aanstaande maandag. En dat worden extra drukke dagen want de tuinman komt met twee man de achtertuin renoveren, zo mag je dat wel noemen. Iemand nog bitterballen?
Heerlijk om te lezen...hahaha.. Gelukkig is er eindelijk weer actie daar bij jullie.
BeantwoordenVerwijderenAch en zo'n keukentje plaatsen? Daar draai je je hand toch niet voor om?
Succes en geniet (zo lang ze er nog zijn) van al die hard werkende lieden...!
Liefs Frits en Gesiena
Nu lopen er vijf man rond: drie in de tuin van Rob van der Heijden hoveniers en twee binnen van Arma Keukens uit Nunspeet. Gelukkig hebben we net genoeg koffiebekers in huis - de rest ligt in de opslag bij Jan van Duuren - om de heren te bedienen. De bitterballen liggen al klaar bij de airfryer.
Verwijderen