Doorgaan naar hoofdcontent

Een biografie van Jan Willemse Remijn (122) 1786-1852

Wat is de relatie met Jan?
Cornelia Kempe is de oma van moeders kant van mijn vrouw en haar vader is Anthonie Kempe, wiens vader Gerard getrouwd is met Cornelia, een dochter van Jan.

OP NAAR ZEELAND!
Voor het eerst in dit blog begeven we ons naar Zeeland en wel naar de Bevelanden. Voor de beeldvorming: Zuid-Beveland ligt hier:



Van Zeeland naar Overijssel loopt een vrij brede strook waar relatief veel bevindelijk gereformeerden wonen, die vaak een stempel drukken op de daar heersende zeden en gewoonten. 1) Toen God de wereld schiep heeft hij Zeeland vergeten, gaat het verhaal. Maar dat is natuurlijk onzin. Al in de tijd van de Romeinen is er sprake van bewoning maar van tijd tot tijd raakt de boel weer onder water. En op de Bevelanden was de aarde woest en ledig: ook hier liep de zaak voortdurend onder water maar bij inpoldering en bedijking was bewoning mogelijk. Het moeten smalle lang gerekte poldertjes zijn geweest die later zijn opgegaan in grotere polders zoals Slabbekoorn en Siguit. 2) Iedereen was natuurlijk katholiek en in sommige dorpen bleef dat na de reformatie ook zo. Zo vormde onder meer het dorp Kwadendamme een enclave binnen de gereformeerde dorpen daar omheen. Op boerderijen werden erediensten gehouden en later werden er zelfs parochiekerken gesticht. Men leefde vredig naast elkaar maar de katholieken bleven de onderliggende partij. 3) Zou dat de reden zijn geweest dat Jan op 4 februari 1829 zijn hele hebben en houden op de veiling te gelde heeft gemaakt? 4) Notaris Leonard de Fouw had het er druk mee: maar liefst 25 percelen onroerend goed gingen onder de hamer, inclusief zijn “hofstede bestaande in woonhuis, Schuur, Bakkeet en verder getimmerte, Staande en gelegen in de gemeente van Hoedekenskerke bekend in wijk B, Numero Honderd Achttien met daar aanleggende Een Bunder Drie roeden en veertig Ellen Boomgaard en Erve”. Voor het geheel ontvangt hij ongeveer 8.000 gulden. Op 19 maart laat hij “Beestialen en andere roerende Goederen” veilen; de opbrengst daarvan is niet bekend. 5) Uiteindelijk vinden we hem weer terug aan de Siguitsedijk in Kwadendamme; 6) op die plek staat nu een modern pand.

Het eerste deel van de verkoopaktee van 4 februari 1829

Geel omlijnd is het landbezit van Jan in 1832, circa twintig hectare 6)

JAN GLIJDT AF
Na het vertrek uit Hoedekenskerke is niet te volgen hoe het pad van Jan is verlopen: het bevolkingsregister biedt geen aanknopingspunten en ook in de archieven is niets meer te vinden tot we eind van de jaren veertig van de negentiende eeuw in diverse aktes van zijn kinderen lezen we dat zijn beroep – tot nu toe landman – arbeider is, dus niet meer ondernemer. En in 1850 laat hij in zijn testament bepalen dat twee zoons de helft krijgen en de rest wordt verdeeld over de dochters en een andere zoon. 7) Uit de memorie van successie blijkt dat er alleen nog maar een woonhuis aan de Siguitsedijk en een stukje grond van 200 vierkante meter valt te verdelen.

ZEEUWSE KOORTS
De Zeeuwse koortsen waren een gematigde vorm van malaria en in combinatie met besmettelijke infectieziekten in veel gevallen met dodelijke afloop. Van de 40.000 Engelse soldaten die in 1809 tijdens de Walcherenexpeditie Zeeland binnenvielen om Napoleon Bonaparte zo in de rug aan te vallen en het strategische Antwerpen te bedreigen waren er binnen enkele weken al 13.000 door deze ziekte geveld. Daarom werd de Grote Kerk van Veere zo veel mogelijk als lazaret ingericht. Nog datzelfde jaar 1809 trokken de Engelse troepen zich terug. Zij waren niet door de Fransen maar door de muskieten verslagen. Door gevechtshandelingen stierven minder dan 50 Engelse manschappen. 1) Het is natuurlijk niet te bewijzen maar Jan verloor in die vroege jaren van de negentiende eeuw drie kinderen op jonge leeftijd. Aan de Zeeuwse koorts? Wie het weet mag het zeggen.

WAT EEN LAND
Het is een genoegen om al die prachtige namen te lezen op de oude landkaarten van de zak – zo noemen ze het zuiden van Zuid-Beveland écht, hoor - van Zuid-Beveland. Wat dacht je van de Slabbekoornpolder; die heb je trouwens ook in Sint Maartensdijk en Tholen. Verder zag ik nog de Siguitpolder en de Vlieguitpolder. Ergens moet ook nog de Ponshoek liggen en met die vraag, lezers sluit ik deze post af: waar precies ligt of lag Ponshoek? En dan bedoel ik niet een stuk gereedschap. 😐 Wie de oplossing aandraagt mag een mooi flesje wijn bij me komen afhalen.



Bronnen
1) Wikipedia
2) https://www.openmonumentendag.nl/w/wp-content/uploads/2018/09/programmaboekje%20webversie.pdf
3) https://www.zeelandnet.nl/weblog/mir/bericht/209846?setcookie=true
4) Notarieel Archief Goes Notaris de Fouw inventarisnummer 1431 akte nummer 4667
5) Goessche Courant van 2 maart 1829
6) Geoloket Cultuurhistorie via de website van het Zeeuws Archief kadastraal perceel A 147 en 148
7) Memorie van successie nummer 74 toegangsnummer 398 inventaris nummer 73 cass.nummer 11 via Zeeuwengezocht.nl

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da