Doorgaan naar hoofdcontent

Bonje met de baas!


BONJE MET DE BAAS
Het kwam vroeger nogal eens voor dat zoons voor wat betreft hun beroep in de voetsporen van hun vader traden. En bij Friedrich Stütner (zie de post van 26 juli) was dat niet anders. In dit geval bleef zijn zoon Frederik Christiaan Wilhelm waarschijnlijk zelfs in de bakkerij van zijn vader werken, dat blijkt uit de gezinskaart. En daar zal het mis zijn gegaan. Hoe ik tot die conclusie ben gekomen blijkt uit het volgende.


In mijn bezit is een zgn. Remontoir Cylindre 6Rubis zakhorloge uit ca 1900, die zwaar verwaarloosd en vervuild opdook uit het familiearchief en waarvoor iedereen z’n neus ophaalde. Het heeft me een flinke duit gekost bij de Wassenaarse Klokkenmakerij van Balen om het ding te laten restaureren. In de deksel staat de naam van de eigenaar gegraveerd: F.C.W. Stütner (Friedrichs oudste zoon) waarna ik ontdekte dat deze jongeman al vroeg is overleden. 1) Opvallend is dat hij vier dagen voor zijn overlijden een testament liet opmaken, waarvan de strekking is dat hij zijn vader onterfde ten gunste van zijn moeder! 2) Dan mag je toch wel concluderen: vader en zoon konden niet door één deur.

Bronnen
1) Burgerlijke Stand Overlijden Alkmaar aktenr.89 (26 jaar oud)
2) Toegangsnummer NL-AmrRAA-10.3.003 Notarieel Archief Alkmaar Notaris van Veen 1896-1924 minuutakten 1518-1530

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da