Doorgaan naar hoofdcontent

Marnixstraat 66

MARNIXSTRAAT 66
Eigenlijk heb ik nooit kunnen vaststellen wanneer het rijtje woningen in de Haarlemse Marnixstraat waarvan nummer 66 deel uitmaakt is gebouwd. Totdat ik bij navraag bij Hans van Felius van het Noordhollands Archief een kopie van een koopakte van 14 januari 1930 ontving.


Tjabel Byl en Arend Pieter van Gend zijn bouwondernemers, beiden wonende te Haarlem en zij kopen o.a. een perceel “thans kadastraal bekend gemeente Schoten, sectie B nummer 8477 groot”... – dat is het pand aan de Marnixstraat 66 - en dat zij “daarna (negentien Juni negentien honderd negen en twintig) zyn aangevangen met den bouw van een woonhuis met schuurtje; en dat in aanbouw zijnde woonhuis op dertig November jongstleden voor den prijs van zes duizend vyf honderd gulden hebben verkocht aan den comparant Ryntjes onder verplichting om dat huis geheel af te bouwen”. Verderop in de acte blijkt dat de verdere afbouwsom voor rekening komt van de verkopers, zodat Willem Rijntjes een mooie deal heeft gesloten. Want in de acte staat dus dat hij het pand kocht voor 6.500 gulden inclusief de resterende afbouwsom van 2.300 gulden. Voor de betaling van de aankoop van het pand sluit hij een hypotheek van 6.000 gulden. Zoals al eerder gemeld vertrok hij in 1935 vanuit Amsterdam naar de Marnixstraat, net als de huidige bewoner dat in 2012 deed.

Bronnen:
Notariële akten van notarissen te Haarlem (Nieuw Notarieel Archief Haarlem) 13. Notaris G. Wolzak Hzn., standplaats Haarlem 15 Repertoires 1926-1935
De foto komt uit het familiearchief

Reacties

  1. Wat kun je toch nog veel te weten komen over het verleden.
    Goed detective werk Cees en heel leuk om te weten.
    Lieve groet, Frits en Gesiena

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil oostenwindje voert een natte damp aan. Verde

De biografie van mijn vader Johannes Jacobus (Jan) Barthel (4) 1903-1968 deel 3

DE TWEEDE WERELDOORLOG Inleiding Bij het verzamelen van gegevens rond de familie blijven veel vragen onbeantwoord. Het is immers kort na de oorlog - maar ook nog lang daarna - niet gebruikelijk dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de oorlogsperiode. “Het land moet worden opgebouwd; de handen uit de mouwen!” is het parool. Natuurlijk wordt er door de oud-verzetsstrijders wel herdacht, maar alleen tijdens de herdenking op 4 mei en op de vergaderingen en bijeenkomsten van de Bond van Oud Illegale Werkers (BOIW), waarvan mijn vader lid is geweest. Verder wordt er vooral gezwegen. Veel oud-verzetsstrijders komen daardoor in psychische problemen en ook mijn vader ontkomt niet aan een naoorlogse depressie. Dat is vanwege mijn toen nog jonge leeftijd mij ontgaan; mijn zus weet daarover te vertellen. Eigenlijk is het in het licht van de vooroorlogse jaren opmerkelijk dat degenen, die het meeste durfden, die de meeste onderduikers helpen, de communisten en de gereformeerden zijn, uiterst

Ging Opa Barthel in de fout?

Vaak kom ik niet in Haarlem en als ik er ben mag ik graag door de Zijlstraat lopen. Als jochie op de HBS bracht ik voor ƒ0,25 per boek bestellingen rond voor een boekhandel uit die straat. Nieuwe boeken roken toen een beetje naar melkchocola soms, of naar vanille, niet zo chemisch zoals nu.   Een straat met geschiedenis, denk maar aan de overval op het distributiekantoor van mijn vader in 1944 http://barthelgezocht.blogspot.com/2018/08/de-biografie-van-mijn-vader-johannes_13.html . Via de Pandpoort liep ik ’s zaterdags naar de personeelsingang om mijn vader af te halen van zijn werk.    Pandpoort aan de Zijlstraat (Wikimedia, Publiek domein)   De straat komt uit op de Barteljorisstraat met het museum van Corrie ten Boom, ook vol geschiedenis. Mijn broer Wim en ik kochten in die straat onze rails voor de eerste opwindtreintjes van Fleischmann, later elektrisch.   In de Zijlstraat staat al eeuwenlang de herberg en verkooplokaal “De Gouden Leeuw”. De winkelpui beneden is vandaag de da