Doorgaan naar hoofdcontent

De 15 onderduikadressen van mijn ouders en hun kinderen (1944/1945)

1 Utrecht; allen gedurende één nacht

2 Utrecht; allen gedurende één nacht

3 Utrecht; allen gedurende één nacht

4 Utrecht

5 Amersfoort; allen gedurende één nacht

6 Achttienhoven; de gehele familie behalve Piet en Ina

7 Utrecht; Piet en Ina bij de familie Smit

8 Bennekom, Selterskampweg 26; in ieder geval mijn vader

9 Bennekom, Kerkstraat 14 bij de familie Aalbers

10 Bennekom; mogelijk alleen mijn vader

11 Bennekom; pastorie van de Gereformeerde Kerk aan de Brinkstraat (thans gesloopt: er staat nu een ontmoetingscentrum)

12 Ede;

13 Lunteren, Barneveldseweg 14 (omgenummerd); de boerderij van Jan Lagemaat. Begin van deze eeuw was het een geitenfokkerij.

14 Nijkerk, pastorie van de Gereformeerde Kerk, Venestraat 22

15 Nijkerk, Kolkstraat; het huis van de tantes Nieboer. Het pand is al tientallen jaren geleden gesloopt.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Andries Derks Homan en Marchje Jans Lovise

  INHOUD : De Witte Wieven Auguste Rodin Vastgoed van Jan Hendrik Lovise Het verdwenen land Verkoop roerende goederen Levende have Bronnen   DE WITTE WIEVEN Het is mooi weer en we gaan een eindje fietsen.    Het landschap hier in het noorden van Drenthe is afwisselend: we zien percelen met dan weer landbouw, veeteelt en hier en daar wat bos. De wegen zijn smal maar doordat het erg stil is heb je daar geen last van.    Net als in het westen moet je opletten voor de razende racefietsers. De onvermijdelijke vlaggen op z’n kop ontbreken ook hier niet: ‘blauw wit rood, boer in nood’. De huidige bebouwing met fraaie bungalows afgewisseld met gerestaureerde oude boerderijen staat in schrille tegenstelling tot de armoe van vroeger.    We slaan een zijweg in maar dat het een onverstandige keuze is zal spoedig blijken. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en het terrein loopt langzaam op. Bovendien verdwijnt de zon achter de wolken en een kil ooste...

De mezenkast Update 18 juli 2021

In maart kreeg ik voor mijn verjaardag een mooi cadeau: een minicamera voor de mezenkast in de lijsterbes in de achtertuin. Daar hebben we al jaren succesvolle broedsels van koolmezen.  Aanvankelijk bleef de kast dit jaar onbewoond vanwege de kou in de lente maar half april was het zo ver. Er werden wat takjes naar binnen gegooid, die af en toe weer werden verplaatst.   Hoopvol keken we regelmatig naar het scherm van de iPad: er gebeurde niets meer.   “Zeker opgevreten door de katten” , mopperden we, hoewel we toch een kattengordel om de stam van de boom hadden laten bevestigen.  Tot onze verbazing bleken de koolmezen vorige week toch weer aan het werk te zijn gegaan. Of het ging om het zelfde koppel is niet bekend. Ze hebben ten slotte geen rugnummer.   Intussen is er een laag van mos, kleine takjes en hondenhaar ontstaan, dat door het vrouwtje wordt verbouwd tot een nestje. We noemen haar Neeltje.  De rol van de man (Arie) is tot nu toe alleen die ...

H O N D E R D ! (en nog eens de Heussensstraat)

Ben niet zo’n vierder. Enfin, hier ben ik toch wel een beetje trots op: de honderdste post op mijn blog. Misschien moet ik iedereen van wie ik het e-mailadres ken een bericht sturen: goed voor het aantal pageviews. 😁 Nee, ik krijg er geen geld voor, al suggereert het plaatje hierboven iets anders... HEUSSENSSTRAAT IN HAARLEM Dit is de Heussensstraat, zoals die er uitzag in 1947. Onder de rode pijl zie je nummer 32, het huis waar ik geboren ben en waar ik tot mijn 24ste heb gewoond. Bron: Foto Cees de Boer Noord Hollands Archief  NL-HlmNHA_1478_5564 (click to enlarge) De bomen zijn nog klein vanwege de naweeën van de tweede wereldoorlog en op de grasvelden staan bordjes: “vrij gazon, balspel verboden” . Als je goed kijkt zie je dat er maar twee auto’s in de straat staan geparkeerd. Als wij balspel wilden gaan spelen – dat is natuurlijk later, want ik ben van 1947 – vroegen we of de eigenaren van de auto’s verderop wilden parkeren. En dat deden ze zonder mokken. In het ...